Het li
.nee
je van c
ie ikeirik en
ie une
en
c
Cor Oudendijk
Ome Jaap Schoenmaker zit met mijn moeder
op de stoep van mijn ouderlijk huis
Toen ik nog zo'n 'joontje' was van een jaar of drie, woonde
twee huizen naast ons Ome Jaap. Hij was helemaal geen
oom, maar indertijd noemde je iedereen oom of tante. Ome
Jaap heette eigenlijk Jaap Schoenmaker en was nooit ge
trouwd geweest. Hij woonde bij z'n schoonzuster Ma in.
Zijn broer Dirk was al overleden, die heb ik nooit gekend.
Ome Jaap vond dat 'merakelse pittig' dat ze twee huizen
verder zo'n klein 'beukertje' hadden. Ik mocht veel bij hem
op schoot zitten en ome Jaap vertelde verhaaltjes en af en
toe leerde hij me ook een liedje.
,,Zalle we nag efkes zinge van de Daalmeers molen?" vroeg
ome Jaap dan aan mij.
Nou, dat wou ik maar al te graag. Ome Jaap zette in en ik
viel in op mijn manier:
D'Oukarspelder kerk en de Daalmeersmolen
Die zatte met z'n tweien in een donderbui
Ik snapte eigenlijk niet goed waar 't over ging, maar 't re
frein vond ik nog mooier. Omdat dit stukje bestemd is voor
ons blad, zal ik 't refrein niet opschrijven. 't Was niet zo net
jes als dat je verwachten mocht van een liedje dat aan een
jochie van drie geleerd werd. Als ome Jaap weer naar huis
was, stond ik 't liedje (tot grote schik van ome Jaap en een
zekere mate van afgrijzen van mijn moeder) hoge deunen te
zingen bij 't hek.
Ome Jaap is er al jaren niet meer. D'r is nog wel een foto
van 'm. Hij zit met mijn moeder op 't stoepje. 't Wijsje ken
ik altijd nog. Laatst hoorde ik op de radio een stukje uit een
operette. 't Was 'Flotte Bursche' van Franz von Suppé. Ta ta,
ta ta taa, ta ta ta ta ta taa ta. Barst, dacht ik bij m'n eigen, dat
is van de Oudkarspelder kerk en de Daalmeersmolen.
In 2006 kreeg de stichting van de familie Kardinaal een aan
tal oude kasboeken van wijlen Klaas Kardinaal, timmerman
te Oudkarspel. In het kasboek van 1910 vonden we dat de
kerk in Oudkarspel op 19 januari 1910 raak geslagen is door
de bliksem. In de daaropvolgende maanden had Kardinaal
flink wat klus aan de reparatie van de toren. Recentelijk
kwam bij de familie Tauber uit Oudkarspel een foto boven
water van herbouw van de spits van de kerk. Zonder de nu
zo gemakkelijke hoogwerker, maar ook zonder steiger of
enige bescherming staan er zo'n zeven mannen op de toren.
Eén staat schuin rechts boven het uurwerk, vijf staan bij el
kaar nog hoger en één zit helemaal boven in de punt. Petje af
voor deze waaghalzen.
Of in dezelfde onweersbui ook de molen in de Daalmeer ge
raakt is, weet ik nog niet. Wel is bekend dat de watermolen,
die in 1566 werd gebouwd, in 1917 is afgebroken. Het zou
best kunnen zijn dat dit naar aanleiding van die bliksemin
slag is geweest.
Ome Jaap, nog bedankt dat je me toen dat liedje geleerd
hebt. Ik zal 't nooit vergeten.
De herbouw van de spits van de kerk in Oudkarspel.
Op de trans en spits staan werknemers kennelijk
zonder veiligheidslijnen
46
Oktober 2009
