Het lager onderwijs in Oudkarspel
Klassenfoto uit 1933
Herinneringen ophalen
Onlangs zijn de twee vriendinnen op bezoek geweest bij
een derde medeoud-leerlinge van hun school, die in Zeist
woont: Christien Bakker. Dat werd natuurlijk een reünie
'en petit comité' waarbij heel veel leerlingen uit hun tijd
allemaal in naam aanwezig waren, zoals Piet Klaver, Piet
Kalverdijk, Rientje Rentenaar, Nel Kuilman, Wim Appel
man, Jopie Hart, Mapie Greeuw, Jo Duyf, Tini Feller, An
ton Joor, zoon van de politieagent, Ali Ootjers, Nel Bol,
Didi Bakker, oh, ze gingen allemaal toch wel weer eens
over de tong.
En ook over ieder jaar in juli de derde dinsdag: het grote
evenement van het schoolreisje.
De klassen een tot vier gingen bijvoorbeeld naar de her
tenkamp in Alkmaar, maar het kleine Taubertje wilde na
tuurlijk weer het dichtste bij ze zijn en drukte haar neusje
door de spijlen van het hek, die nog nauw'lijks droog
waren van het zwart geteerd zijn, dus dat mooie nieuwe
jurkje had er een streepjesmotief bij gekregen. Later met
de hogere klassen was Amsterdam aan de beurt, Artis en
Schiphol. De reisjes werden gemaakt voor de zomerva
kantie, die drie weken duurde.
In de schoolvakantie was er ook jaarlijks de kermis op
het terrein tegenover de school naast de kolfbaan en het
café van Vis.
Ja, diezelfde ruimte die ook gebruikt werd wanneer het
schoolplein te klein bleek voor het touwtje springen met
soms wel drie of vier touwen.
En dan was er natuurlijk ook nog tijdens de korte vakan-
tie in september een kermis aan het eind van Oudkarspel
die de Luizeknip werd genoemd, want ene Louis Knip
was daar ooit eigenaar van het ernaast gelegen café ge
weest.
Waar meester Van den Abeele ook heel goed was inge
voerd, was het tuinbouwonderwijs. Er waren in die tijd
nog geen lagere tuinbouwscholen, zodat het voor een
dorpsschoolhoofd noodzakelijk was land- en tuinbouw-
akten te hebben. Van zijn capaciteiten op landbouwge
bied profiteerden niet alleen tuinbouwleerlingen, nee,
de prachtige aardbeien met hun heel bijzondere namen
vonden door de vriendschap tussen de meisjes vanzelf
sprekend ook hun weg naar de familie Tauber.
Wat moet meester Van Den Abeele blij zijn geweest dat
hij bij zijn pensionering zijn dierbaar stukje Noord-Hol
landse landbouwgrond achter het schoolhuis kon blijven
bewerken. Zijn opvolger had het namelijk niet nodig,
zodat meester en zijn vrouw erin konden blijven wonen.
Toen hij na haar dood naar Frankenstaete in Bergen is
verhuisd, is het huis verkocht. De tijd van de schoolhui
zen was over.
Ook kwam er een eind aan de prachtige roodbloeiende
kastanjebomen die op de grond van de school stonden.
Het is maar te hopen dat meester nooit heeft hoeven ver
nemen, dat ze omgehakt moesten worden, het hem zo
dierbare schoolgebouw in zo een armelijke naaktheid aan
haar wezensvreemde lot overlatend.
52
Oktober 2008
