Enige flitsen van de Broeker middenstand
waren bij diverse klanten werden bezorgd, werden eerst
de plakjes boterhamworst nageteld. Dat dun en dik snijden
met het gewicht te maken had, daar hadden ze geen kaas
van gegeten, het aantal telde. Stom, maar het gebeurde zo.
Wij (ondergetekende) hadden een schildersbedrijf, an-
De tuinder vertelde het verhaal breedvoerig en wij geno
ten ervan. Het werd niet met terpentine opgelost, maar
hij had het met een "eerdappelskillersmessie ofskraapt".
Ziet u het tafereel al voor u, humor van de bovenste
plank.
nex verfwinkel. Als vroeger werkzaamheden werden
verleend, binnen- of buitenschilderwerk of behangwerk,
dan kon je niet te snel de rekening sturen. Kwam je er
wel eerder mee, zei men: "Moet je d'r brood voor kope?"
Je durfde eigenlijk niet te bekennen dat het wel zo was.
Soms duurde het wel drie tot zes maanden voor je je geld
kreeg. Tuinders betaalden
pas nadat ze van hun oogst
hadden gevangen. Gelukkig
waren er ook vlotte betalers
bij. Wij konden tenslotte ook
niet van de wind leven.
Hondenpoep is een probleem van alle tijd. Zo werd er
op een gegeven moment steeds voor onze deur gepoept,
met alle gevolgen van dien. Maar we konden er niet ach
ter komen wie de boosdoener was. Wij woonden op een
hoek, aan de zijkant de ingang van het woonhuis en de
werkplaats, aan de voorkant de winkel. Op een gegeven
moment: bingo, daar was de mevrouw met haar hondje.
Ik stelde voor haar hand er onder te houden. Zwaar be
ledigd en foeterend liep ze de hoek om, langs de winkel.
Mijn vrouw was daar aan het werk en hoorde de vrouw
mopperen: "Wat een brutale kirrel, ik koop 'r gien spoog
vurf meer, hoe durft 'ie zo teugen me te praten". De vol
gende keer dat ik haar zag, sprak ik haar aan en vroeg of
ze nog erg beledigd was.
"Nei dat viel wel mee", zei ze, "zo lang ik nag niet met
stiene gooi".
Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan, ieder tijdperk
heeft zijn eigen verhaal.
BROEK OP LANGENDIJK
Als er in de zomer een huis
buitenom moest worden
geschilderd en men had de
wc (plee) op de slootkant,
wat veel voor kwam, dan
moest dat huisje van hout
ook netjes geverfd worden.
Van buiten mooi donker
groen en van binnen licht
grijs. Het probleem was, dat
ze een week lang het huisje
niet konden gebruiken. De
verf droogde vroeger zeer
langzaam. De familie moest
daarom hun behoefte op een
emmer doen. Zo was er een
klant die het zat was op de
emmer te poepen. Ze ging
naar het "huisie"', dacht dat de verf droog genoeg was,
maar helaas, ze bleef aan de bril plakken, met alle gevol
gen van dien. Een grote grijze cirkel verf op haar achter
ste, een probleem.
Oktober 2008
37
