jouwe en douwe Wim Goudsblom De groöste ramp ware de brugge over de Voorburggracht. Wat docht je van de brug van de Kroönstreit in Oudkarspel? Inleiding Wim Goudsblom is al weer verscheidene jaren lid van de West-Friese Skroifgroep Langedoik II. Trouw komt hij om de vijf weken uit zijn huidige woonplaats Egmond aan den Hoef naar Langedijk. Wim schrijft vaak over actuele dingen, maar af en toe grijpt hij terug op een jeugdherin nering. In het navolgende stukje blikt hij in het dialect terug naar de tijd dat hij de bestellingen voor zijn vader, Dries Goudsblom, moest uitventen. Sjouwe en douwe Dat hew ik al vroeg leerd in de groentezaak van m'n va der. Nag amperan van skool kreeg ik een transportfiets, den kon ik de bestellings bai de klante rondbrenge. Een voilingkrat vóór en een mand achterop, reed ik van klant nei klant om groente en fruit op toid of te leveren. As de krat vol was en alles kon niet mee, zette ik weld'rs een plank tussen de krat en de dreiger, den kon d'r nag een kissie bovenop. Den had je aars wel een moeilijke start, maar m'n moeder hield 't spul in evenwicht. Ik op de trapper en een harde douw in m'n reg, zo werd ik den lanceerd. Stoppe vond ik niet zo erg 'oor, ik liet me gewoon teu gen een hekkie of een muur anzakke. De grooste ramp (ok voor slagersknechte en bakkers) ware de brugge over de Voorburggracht. Wat docht je van de Dubbelebuurt in Broek, de Prinsegracht in Zuiskerwoud of de Kroonstreit in Oudkarspel? Pade met minstens twuntig huize! Eerst je fiets met kiste en mande teugen 't hek zakke leite, recht d'rvoor en den 't spul boven an de breg zien te kroigen. Rap op je zadel en met een rotgang d'r vanof. Maar was 't te zweer of te glad, den most je weld'rs wachte op een zetje van d'ien of d'aar. Toedat ik wat later een bakfiets kreeg, werd 't 'r ok niet be terder op bai die lange pade. Nou vulde ik de krat vanuit de bakfiets die an de Durpsstreit stond. De spulle voor de verste klant onderin, krant d'rtussen voor de volgende, tot ie vol was en soms met een kop 'rop as je 't in ien keer dreige kon. Den de krat op je nek en sjouwe maar. Wat was dat pad lang en die krat werd alsmaar zweerder, ok as d'r weer een klant voorzien was van vitamine a tot z. Zo met dat sjouwe en douwe langs de weg, leer je ok een hoop mense kenne die je altemet een zetje gave. Zoas pli- sie Welle, die me over de Mosselbrug douwde en vroeg hoe oud of ik was. Ik was voiftien (je moste zestien weze voor een bakfiets) maar wou niet liege. Dat ik zoide naar waarhoid dat ik nag zeuventien worre most. Ok kon ik de meiste buschauffeurs van de NACO. Of 't m'n beste vrinde ware? Dat weet ik niet hêlegaar. Alte met moste ze stoppe omdat die sluuve knul met die bak fiets midden op de weg, halverwege de Broekerbrug 't verkeer ophield. De buschauffeur d'ruit, moin d'r over heen douwe, op nei de volgende hindernis. Ooit vroeg een chauffeur an moin: ,,Weerom ga je niet an de kant, den ken ik 'r deur." ,,Noh," zoide ik, ,,as ik dat doen den staan ik d'r murgen nag. Bedankt voor je douwtje en tot koik." Oktober 2008 17

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Van Otterplaat tot Groenveldsweid - Langedijk | 2008 | | pagina 18