jouwe en douwe
Wim Goudsblom
De groöste ramp ware de brugge over de Voorburggracht. Wat docht je van de brug van de Kroönstreit in Oudkarspel?
Inleiding
Wim Goudsblom is al weer verscheidene jaren lid van de
West-Friese Skroifgroep Langedoik II. Trouw komt hij om
de vijf weken uit zijn huidige woonplaats Egmond aan
den Hoef naar Langedijk. Wim schrijft vaak over actuele
dingen, maar af en toe grijpt hij terug op een jeugdherin
nering. In het navolgende stukje blikt hij in het dialect
terug naar de tijd dat hij de bestellingen voor zijn vader,
Dries Goudsblom, moest uitventen.
Sjouwe en douwe
Dat hew ik al vroeg leerd in de groentezaak van m'n va
der. Nag amperan van skool kreeg ik een transportfiets,
den kon ik de bestellings bai de klante rondbrenge. Een
voilingkrat vóór en een mand achterop, reed ik van klant
nei klant om groente en fruit op toid of te leveren. As de
krat vol was en alles kon niet mee, zette ik weld'rs een
plank tussen de krat en de dreiger, den kon d'r nag een
kissie bovenop.
Den had je aars wel een moeilijke start, maar m'n moeder
hield 't spul in evenwicht. Ik op de trapper en een harde
douw in m'n reg, zo werd ik den lanceerd.
Stoppe vond ik niet zo erg 'oor, ik liet me gewoon teu
gen een hekkie of een muur anzakke. De grooste ramp
(ok voor slagersknechte en bakkers) ware de brugge over
de Voorburggracht. Wat docht je van de Dubbelebuurt in
Broek, de Prinsegracht in Zuiskerwoud of de Kroonstreit
in Oudkarspel? Pade met minstens twuntig huize! Eerst
je fiets met kiste en mande teugen 't hek zakke leite, recht
d'rvoor en den 't spul boven an de breg zien te kroigen.
Rap op je zadel en met een rotgang d'r vanof. Maar was
't te zweer of te glad, den most je weld'rs wachte op een
zetje van d'ien of d'aar.
Toedat ik wat later een bakfiets kreeg, werd 't 'r ok niet be
terder op bai die lange pade. Nou vulde ik de krat vanuit
de bakfiets die an de Durpsstreit stond. De spulle voor de
verste klant onderin, krant d'rtussen voor de volgende,
tot ie vol was en soms met een kop 'rop as je 't in ien keer
dreige kon. Den de krat op je nek en sjouwe maar. Wat
was dat pad lang en die krat werd alsmaar zweerder, ok
as d'r weer een klant voorzien was van vitamine a tot z.
Zo met dat sjouwe en douwe langs de weg, leer je ok een
hoop mense kenne die je altemet een zetje gave. Zoas pli-
sie Welle, die me over de Mosselbrug douwde en vroeg
hoe oud of ik was. Ik was voiftien (je moste zestien weze
voor een bakfiets) maar wou niet liege. Dat ik zoide naar
waarhoid dat ik nag zeuventien worre most.
Ok kon ik de meiste buschauffeurs van de NACO. Of 't
m'n beste vrinde ware? Dat weet ik niet hêlegaar. Alte
met moste ze stoppe omdat die sluuve knul met die bak
fiets midden op de weg, halverwege de Broekerbrug 't
verkeer ophield. De buschauffeur d'ruit, moin d'r over
heen douwe, op nei de volgende hindernis. Ooit vroeg
een chauffeur an moin:
,,Weerom ga je niet an de kant, den ken ik 'r deur."
,,Noh," zoide ik, ,,as ik dat doen den staan ik d'r murgen
nag. Bedankt voor je douwtje en tot koik."
Oktober 2008
17
