M etien mak t t .ban van e dat bien, want wem Arie Kaan warme eten op tafel komt. Bram stuurt daarom zijn knecht Arie Kaag om kwart voor twaalf weg met een klein schuitje. Die kan dan op handkracht varend met de kloet op tijd thuis zijn. Zelf zal hij met de motorschuit wel naar huis gaan, dan kan hij net nog even een kant frezen. Hij start de tweewielige frees van het merk Bungartz en houdt hem tijdens het rijden zo goed moge lijk in zijn kracht. Met zo'n schuin aflopende kant is het lastig om de frees op de akker te houden. Voor je het weet glijd je weg en be land je in de sloot. De sloot in En dan opeens gebeurt dat toch! Bram glijdt de sloot in met de Bungartz die gewoon doordraait met zijn scherpe metalen pennen. Bram Borst, vertellend aan tafel Er zijn van die verhalen die je maar één keer hoeft te horen en je vergeet ze nooit meer. Daartoe behoort ook het verhaal van tuinder Bram Borst (geboren 1917), die tijdens zijn werk op een akker in het Geestmerambacht bijna ver ongelukte. Alleen door zijn wilskracht had hij zich weten te redden. Het verhaal dat ik ooit thuis te horen kreeg als klein jongetje, kan ik na ruim 50 jaar nog van de 90-jarige Bram zelf te horen krijgen. In de herfst van 2007 interviewde ik hem en kreeg ik een heel helder verslag van een onver wacht en bizar ongeluk. Nag effe gauw een kantje freze Het is mei 1957, Bram Borst werkt met zijn knecht Arie Kaag net voorbij de grote sloot de Winterweg op de akker de Haverslik. Elke ak ker heeft namelijk een naam, en zoals elke akker, moeten ook de randen (tuinders zeggen altijd kanten) van de Haverslik goed worden bijgehouden. Zo voorkom je dat het lastig te bestrijden kweekgras teveel de akker zelf op gaat groeien. Dit kan ook wel met de hand met een wieder gedaan worden, maar de opkomende mechani satie in de jaren '50 maakt dit werk veel gemakkelijker. Niet met een trekker, die Bram al in 1947 aanschafte ter wijl niemand dat nog deed in Langedijk, daar kom je niet dicht genoeg mee bij de slootkant. Hij heeft ook een klei ne motorische frees op twee wielen, daar kun je dit werk veel beter en sneller mee doen en kom je wel goed dicht bij de slootkant. Maar ja, het loopt al tegen twaalf uur en elke tuinder spoedt zich altijd even voor twaalven naar huis. Gewoonte is dat bij de Langedijker tuinder dan het Voorbeeld van een frees op twee wielen, van het merk Bungartz. Let op de pennen links onder, waarvan er eentje door Bram zijn voet sloeg. Hij komt er met een voet onder en dwars door zijn werk schoen heen (klompen droeg hij nooit) slaat er een pen vast in zijn voet. Daar ligt hij dan, in een ondiepe modderige sloot met al lemaal kroos aan de oppervlakte en een pen van de frees dwars door zijn voet. Ik moest mijn voet draaien om die pen eruit te krijgen en kroop de akker op. Mijn voet was helemaal opgezet en zat vol modder en doppieskroos, maar het gekke was dat ik helemaal geen pijn voelde! Ik hinkelde naar de motorschuit en zag een heel bloedspoor achter me aan. Ik wilde wel graag dat iemand me ging helpen, maar ja, alle tuinders waren al naar huis voor het warme eten van 12.00 uur." 12 Oktober 2008

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Van Otterplaat tot Groenveldsweid - Langedijk | 2008 | | pagina 13