Meester Veenstra vertelt
In de winter was de sloot langs het gebouw met een
laagje ijs bedekt. Plotseling hoorde ik, toen ik na school
tijd nog in het lege lokaal de schriften nakeek, een harde
gil. Een schaatser was onder de brug door het ijs gezakt.
Vlug haastte ik mij naar de plek des onheils. Twee moe
ders stonden al aan de wallenkant met een stuk waslijn in
hun handen. Stom toevallig lag er een ladder achter een
woning en ik gooide deze naast het jonge mens, die er uit
kroop. Hij huilde nogal. "Waarom huil je zo?" vroeg ik.
"Het is al de derde keer vandaag, dat ik door het ijs zak.
En ik heb geen schone kleren meer," snikte hij. Ik kon er
wel om lachen.
De zesde klas ging op schoolreisje naar Gaasterland. De
leerkrachten gingen allemaal mee. De fietsen en de kinde
ren werden met auto's naar Enkhuizen gebracht en met
de boot gingen wij naar Stavoren. Het regende lekker en
we fietsten naar Balk. De kinderen sliepen in verbouwde
bunkers en ze slopen van de ene naar de andere bunker.
De volgende dag had meester een fijne fietstocht om één
van de meren bedacht. Zelfs ik,
als echte Fries, vond het hele
maal niks. Gelukkig mocht ik
met de juffrouwen een puz-
zeltocht in het bos uitzetten.
Dat vond ik wel leuk. Toen
wij thuiskwamen gaf meester
Kriek voor de ouders een diale
zing. Hij begon met het vertrek
en zei, dat dat het begin was
en zo maakte hij nog een leuke
presentatie. Ik vond het knap.
De presentatie werd in de hal
van de school gehouden.
Hier namen we ook afscheid
van de zesde klas met een mu
sical. Wim Kaan, de zoon van
de wethouder en later zelf ook
onderwijzer, liep met een buik
orgeltje een zoet liedje te zin
gen en de gemeentesecretaris
speelde op zijn viool. Proef je
de sfeer al?
Het echtpaar Kriek
Het echtpaar Kriek
Meester Kriek brak op een kwade dag zijn been. Hij
woonde vlak naast de school en kwam dus gewoon zit
tend voor de klas lesgeven. De gymlessen nam ik voor
mijn rekening en hij nam dan mijn klas over. De gymzaal
zat bijna aan de school vast en eens per week speelden
wij, onderwijzers, daar volleybal tegen de middenstand.
Het ging er fanatiek aan toe, al moest ik natuurlijk voor
zichtig aan doen voor mijn zwakke rug.
Daar meester Kriek tegen zijn pensioen liep, had hij een
bungalow aan de Noordlaan in Bergen gekocht. De ge
meente was daar niet zo blij mee, want de meester moest
eigenlijk in de gemeente wonen. Bij een van zijn ritten
naar het nieuwe huis kreeg meester Kriek een heel zwaar
ongeluk. Zijn dochters, die specialisten waren in het zie
kenhuis, hebben hem toen weer een beetje opgekalefa
terd. Toch was het niet meer onze vertrouwde meester
Kriek. Hij had een snor om de littekens te verbergen.
Zijn vrouw gaf ook nog steeds les en hield de voordeur
goed in de gaten. Op een dag kwam er een persoon de
school binnen wandelen. Juf Kriek-Baas, en een baas was
zij, ging pront en kwiek voor hem staan, met beide han
den in de zij en vroeg:
"Wat komen we doen?"
"Ik ben de inspecteur en wil uw man spreken," sprak de
man die Turkstra heette.
"Oh, oh," stamelde onze juf en riep haar man.
Bij het afscheid van ons hoofd der school, schreef ik een
stukje voor de krant. Ik had het over een rode stoel, maar
het was paars, volgens juf Kriek. Vrouwen moeten altijd
het laatste woord hebben.
neemt afscheid en wordt verrast met veel geschenken
Ons nieuwe schoolhoofd was de heer Klanderman. Ik
had wel eens iets over hem gelezen want op zijn vorige
school haalde hij elke dag de kinderen op met zijn auto
en bracht ze ook weer thuis. De rijtjes voor de ingang ver
dwenen en de kinderen mochten, als wij in de klas waren,
al eerder naar binnen druppelen. Iedere leerkracht had,
naast de voordeur, dan ook zijn eigen druppel hangen en
als je er was hing je jouw druppel andersom en waren de
kinderen welkom.
In het speelkwartier mochten wij rustig schoolmelk (dat
dronk ik namelijk meestal) en koffie drinken.
10
Oktober 2008
