De ramp op het Alkmaarder-meer: 10 juni 1956 Medaille Carnegie HeldenFonds ("Voor Moed") en horloge met inscriptie echt niet gaat. Enkele jaren later durft Arie Kliffen als zaterdaghulpje van bakker van der Zel aan de deur van de familie Hop nooit zijn naam te zeggen. Hij is bang dat de ouders van Piet Hop er dan weer aan denken en vinden ze het wel leuk dat hij nog wel leeft? Ben de Ruyter moet langs het huis van de familie Stoop om naar een vriendje te gaan. Hij is dan telkens bang dat ze hem wat aan gaan doen, omdat hij Hannie niet heeft weten te redden. Nel Ootjers zegt de eerste 2 weken nau welijks een woord en aan haar studie doet ze een half jaar Harry heeft trouwens niet te klagen over waardering en belangstelling. Zondagavond 10 juni stonden er al zo'n tien journalisten voor zijn deur toen hij thuis kwam en ook daarna zal hij vele interviews moeten geven. Het Carnegie Heldenfonds schenkt hem een mooi horloge met inscrip tie, een medaille ("voor moed") en hij mag mee met diverse reizen. Uit alle delen van het land ontvangt hij brieven, wie zijn adres niet kent, schrijft gewoon op die regel "De dappere moedige redder" of "Aan de kra nige redder van de 4 drenkelingen op het Alkmaardermeer" en de post wordt keurig bezorgd! Ouders stellen hem als voorbeeld voor hun eigen kinderen en zijn schooldi recteur haalt hem vol trots uit de klas om in de pauze aan alle docenten zijn verhaal te doen. Hij wordt gevoegd bij de Bravo Brigade (18 voorbeeldige kinderen uit het hele land) en de vader van Ben de Ruyter schrijft hem dankbaar een ontroerende (bewaard gebleven) brief. Verloren contacten hersteld Na het bezoek van de vier geredden bij Harry Klein thuis verwatert het contact met hem vrij snel. Iedereen heeft zijn eigen leven verder opgepakt en er wordt weinig over gesproken in het openbaar. Wel in vele huisgezinnen, tientallen jaren lang, maar herdenkingen voor de deelne mers zijn er niet geweest. Sommige praten er 50 jaar lang nauwelijks meer over. De klanten van het bedrijf van Herman Kuiper moeten gebeld worden voor de volgende bestellingen, anders gaan ze naar een ander. Meester Kriek moet weer voor de klas. De leerlingen van de lagere school van Hannie Stoop in Oudkarspel en de ULO-leerlingen in Noord- Scharwoude waar Wim Louwerse op zat, zij moeten weer opletten. Het bedrijf van Herman Kuiper kan niet meer draaien als daarvoor en zal na enkele jaren worden verkocht. Aris Bouwens kan zeker twintig jaar het liedje niet meer aanhoren dat Hannie Stoop de laatste feestavond zo mooi op zijn accordeon speelde. Meester Kriek had het heel zwaar. Aris Bouwens: "Ik zat in de 6e klas, dus daarna ga je naar het voortgezet onder wijs. Dan doe je normaal allemaal leuke dingen de laatste maand, maar meester moest steeds veel huilen dus het was een rot einde. Ik ben ook nog 's jarig op 14 juni, nou, toen stond ik dus op twee begrafenissen". Op de ULO mogen huilende leerlingen naar huis als het niets. Hanneke Hart kan een heel schooljaar niet leren. Beiden zijn vriendinnen van Marjan Kuiper, ze gaan daar maar veel slapen omdat die het heel moeilijk heeft. De moeder van Hannie Stoop is ontroostbaar en raakt ernstig verward. Cor Stoop: "ik had een hele lieve moe der maar dit verdriet kwam ze nooit meer te boven. Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan en ik ging al met 15 jaar varen op de grote vaart". Vader Stoop hertrouwt later en krijgt weer twee zoons, de oudste vernoemt hij naar Hannie: Johan. Zo probeert iedereen weer persoonlijk invulling aan zijn verdere leven te geven. Maar levenslang blijft de invloed enorm op alle deelnemers. Er is in de loop van de jaren heel veel omgereden om te vermijden langs het Alkmaardermeer te moeten gaan. Bezoek aan de redder Enkele weken na de begrafenissen brengen de ouders van de geredden een bezoek aan redder Harry Klein. De gered den zelf zijn op de foto gegaan en die foto is voorin een mooi boek geplakt dat ze als cadeau meebrengen. Daaronder handgeschreven een herinne ringstekst. Bijzonder is dat het hondje Moos er ook weer op staat, die telt voortdurend mee in het hele reddingsverhaal. En dat gaat dus allemaal niet. Oktober 2007 61

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Van Otterplaat tot Groenveldsweid - Langedijk | 2007 | | pagina 62