•sr J
Grootvaders klok
mVJt
Plus Wijzer
Korstiaan den Hartigh, geboren 4 juni 1879.
lend op dat het vijfentwintig gulden kostte. Hij woonde
op de Dijk in Broek en handelde in aardappelen, groente
en fruit. Met recht een echte handelaar want hij zei:
,,Wat wil je dat ik doe? Nu vijfentwintig gulden of later
de klok, dan zal ik dat laten beschrijven." Ik koos voor de
klok, hoewel die vijfentwintig gulden me toen eigenlijk
meer aanspraken. Maar hij hield de knip dicht.
Wat jaren later verhuisde Jan met zijn vrouw Nelly Vooijs
naar Lunteren. Zelf dacht ik nooit meer aan de klok tot
wij in 1987 werden gebeld door mevrouw Den Hartigh-
Vooijs. Zij was al weer jaren weduwe en was inmiddels
naar Groningen verhuisd waar ze nog een zuster had
wonen. Ze vroeg ons of we naar Groningen wilden ko
men om grootvaders klok op te halen. Ze vond het pret
tiger om aan het eind van haar leven de klok aan ons
over te dragen. Aan die dag hebben wij nog goede her
inneringen. Er werd veel gepraat die dag over mooie en
fijne dingen, maar ook over intens verdriet. Jan en Nelly
den Hartigh-Vooijs hadden samen één kind: een zoon.
Klaas, zo heette hij, was door een ongeluk met een auto
in Indonesië om het leven gekomen. Hij was daar voor
zijn nummer in militaire dienst. Zijn naam is enkele jaren
terug toegevoegd aan het oorlogsmonument bij de Stier
in Noord-Scharwoude.
Het meubelstuk werd mee
genomen en bij de toenma
lige klokkenmaker in Broek
op Langedijk, de heer Van den
Doel, gebracht voor algehele
restauratie. Jammer genoeg is
deze restauratie destijds niet
helemaal goed gegaan. Het uur
werk loopt nog steeds perfect
en is origineel gebleven, maar
van het eikenhout werd ondes
kundig het mooie gepatineerde
laagje verwijderd. Dit wordt
tot op de dag van vandaag nog
betreurd. Verder was de wijzer
plaat voor de heer Van den Doel
ook een probleem. Die was na
melijk door de inwerking van
vocht, stof en ander vuil ook in
een slechte staat. Maar daar had
bovengenoemde Jan wel een
oplossing voor. Zijn neef, de
vader van schrijver dezes, Jan
Paulus den Hartigh, had een schildersbedrijf in Broek.
Dus dat was geen punt, maar hij speelde het balletje door
naar zijn zoon Paul, toen vijftien jaar oud. ,,Paul kan goed
schilderen en tekenen, dat is net wat voor hem!"
En aldus geschiedde het, die uitdaging nam ik aan. Na
veel werk en inspanning werd het klusje geklaard. Neef
Jan Kzn was bijzonder ingenomen met het resultaat en
vroeg wat de onkosten waren. Ik antwoordde hier aarze-
Jan den Hartigh, zijn vrouw Nelly den Hartigh-Vooijs en
hun zoon Klaas op een foto uit 1943.
Tot slot, toen ik die klok na zoveel jaren weer terugzag,
was het toch een mooi moment. Ik kon mij er niet veel
meer van herinneren hoe ik het had geschilderd als vijf
tienjarige jongen. Wij zullen de traditie voortzetten en
de klok weer doorgeven aan het volgende geslacht Den
Hartigh. Grootvaders klok, waarschijnlijk meer dan
tweehonderd jaar oud en hij tikt nog steeds door. Langer
dan wij zullen tikken waarschijnlijk.
28
Oktober 2007
