i°oo
tv ac
iLeirs K
K
Paul den Hartigh
Het verhaal van een antieke staartklok die ternauwer
nood bewaard bleef voor de familie Den Hartigh.
Inleiding
De antieke staartklok waar dit artikeltje over gaat, is ver
moedelijk al sinds 1800 in de familie. De klok is van een
eenvoudig model, met slagwerk en dubbele bellen en een
kwartierslag.
Grootvaders klok in de huidige toestand.
Over de bezitters is het navolgende bekend. Jan den
Hartigh, geboren 18 augustus 1801, huwde op 25 mei
1836 op 35-jarige leeftijd met Jonkvrouwe Maaike Neeltje
van Vliet te Klaaswaal. Van Jan z'n ouders kregen zij deze
klok als huwelijksgeschenk. Het was een bestaande klok
die al in de familie voorkwam. Niet bekend is uit welke
familie, die van Den Hartigh of van de moederskant van
Jan, de familie Barendrecht.
Op de klok is een koperen plaat bevestigd met de namen
en geboortedata en -plaatsen van hen die deze klok in
hun bezit hadden en nog steeds hebben.
De geschiedenis van de klok
De vierde bezitters in rij Paulus den Hartigh en Bastiaantje
Schelling verhuisden in 1889 naar een boerderij aan de
Middenweg 160 in Heerhugowaard, rechts naast de
Hervormde pastorie. Ze kwamen uit de Hoeksche Waard
in Zuid-Holland. De Den Hartighs die momenteel in de
Kop van Noord-Holland wonen, zijn allen nazaten van
bovengenoemd echtpaar.
Na hun overlijden bleef hun zoon Korstiaan, die onge
huwd is gebleven, op de boerderij aan de Middenweg
wonen in de onverdeelde boedel van zijn vader en moe
der.
De hoeve 'Buitenlust' te Klaaswaal waar Paulus den
Hartigh tot zijn huwelijk met Bastiaantje Schelling woonde.
Zijn moeder N. van Vliet erfde deze kapitale boerderij met 80
bunder land.
De stolpboerderij van de familie Den Hartigh aan de
Middenweg 160 in Heerhugowaard.
Op een zekere morgen in het jaar 1952 kwam Jan den
Hartigh (1905) bij zijn oom Cors (1879) op bezoek om
even gezellig te babbelen. Maar bij het weggaan vroeg
zijn oom:
,,Jan, wil je voor mij naar de hooizolder en die oude
staartklok naar beneden halen, want er komt een opko
per voor uit Hoorn"
Oom Cors was slecht ter been en liep met een houten
driepoot, de voorloper van de rollator. De klok was in
een zeer slechte staat en moest helemaal worden gerepa
reerd. Dat moest veel geld kosten en dat had oom er niet
voor over.
Inmiddels kwam neef Jan met de klok naar beneden en
zag de koperen plaat met daarop de namen van zijn voor
geslacht gegraveerd.
,,Oom Cors, weet u wel wat u wegdoet? Zoveel jaren in
de familie. Ik doe u een voorstel. Mag ik die klok hebben?
Ik beloof u dat ik hem in z'n geheel laat restaureren."
Oom Cors vond dat een prima idee. Net op tijd gered,
want geen twee minuten later kwam de opkoper voor de
klok binnen stappen. Helaas!
De klok had jaren op de hooizolder gelegen en nooit zou
iemand hebben geweten van zijn bestaan.
Oktober 2007
27
