Herinneringen aan Zuid-Scharwoude
Een paar huizen verder dan de familie Rutgers woonden
Ome Cor en tante Ma Berkhout.
Ze bewoonden het huisje dat mijn overgrootouders rond
1890 hadden gekocht. Ons ouderlijk huis aan de Voor
burggracht 89 (vroeger Dorpsstraat 43) is trouwens ook
heel lang in de familie geweest.
Mijn opa kocht het, toen ongeveer twintig jaar oude pand,
in 1912. Mijn broer Arjen was de laatste Kroon die er in
woonde en die is in rond 1992 vertrokken naar Oudkar
spel.
Een paar huizen verder weer woonde de familie Peters.
Peters verkocht klompen.
Ik denk niet dat dit zijn enige handel was maar ik weet
wel dat we daar heen moesten als we aan nieuwe klom
pen toe waren. De klompen stonden allemaal op de zol
der. Ik mocht zelf de mooiste uitzoeken.
Het winkeltje van Truus Tuijn was wijd en zijd bekend.
Eerst stond ze samen met haar moeder in de winkel, later
alleen. Ik moest voor mijn opa of een tante een enkele
keer ramanasbas(t) halen, een boerenmiddeltje tegen ver
stopping.
Ik vraag me af of je dit spul nog ergens kunt kopen. Truus
had een druk sociaal leven, ze gaf pianoles, verzorgde de
zondagschool van de Hervormde kerk in Zuid-Schar
woude en had een hobbyclubje: de Vrije Vogels.
Die winkel bestaat nog steeds. Daar ongeveer tegenover
was de bakkerij van Henk Schoorl, een man waar ik nog
steeds met enige regelmaat aan terugdenk.
Ik vond hem heel erg aardig, maar ik denk vooral met
weemoed terug aan de heerlijke, misschien wat ouder
wetse, producten die hij maakte.
Je denkt dan dat je alleen maar geplaagd wordt door nos
talgische gevoelens.
Toen ik afgelopen jaar in de krant las dat zijn dochter
Marianne, met een recept van haar vader, de lekkerste
appeltaart van Langedijk kon bakken, wist ik zeker dat ik
het allemaal echt wel goed onthouden heb.
Voor de Koogerkerk verzorgde Truus Tuijn de zondagsschool.
Hier is nog geen spoor te bekennen van de Bomenbuurt die in
de jaren '60 zou ontstaan.
Ik kwam vroeger vaak bij de familie Kostelijk. Ik was
bevriend met Jan. Vader Wim Kostelijk had een brand-
stoffenhandel, die hij later wegens rugklachten moest
beëindigen.
Opa Jan Kostelijk woonde met zijn vrouw naast Wim in
de zelfde boerderij. Het mooiste van de boerderij was de
grote hooizolder, die dienst deed als opbergplaats van
afgedankte dingen, die eigenlijk nog niet weg mochten.
Even verder aan de overkant was toen al de sigarenhan-
del van Schoenmaker.
Sigarenmagazijn Schoenmaker zit en zat nog steeds op
dezelfde plek aan de Dorpsstraat.
Grote reclameborden van Hunter en Noord-Braband
verzekeringen sierden de gevel.
In de tijd dat ik de kleuterschool bezocht, was de hoef
smederij van Scholte nog in gebruik.
Ik heb gezien dat er paarden beslagen werden.
Als kind vond ik het een akelig gezicht, die gloeiende
hoefijzers die met nagels aan de voet van het paard wer
den gespijkerd.
Er kwam een vieze stinkende schroeilucht vanaf. Tot mijn
verbazing bleef het paard gewoon rustig staan, net of er
niets aan de hand was.
We komen zo langzamerhand bij de Koog, die bij mij her
inneringen oproept aan de kleuterschool, de dokter en
vooral de kermis.
Er stond vroeger een spin op de kermis, dat is zoiets als
een draaimolen, maar dan anders. Als kind ben ik eens
tegen een bak van de spin aangelopen en daar heb ik nog
een souveniertje aan over gehouden in de vorm van een
klein litteken boven mijn oog.
Pas geleden heb ik een film gezien van het Westfries
Genootschap waarin ik de bewuste spin, zij het op een
andere kermis, terugzag.
50
Oktober 2006