Over de ingebruikneming van de Langedijker kerkhoven
Op het kerkhof aan de Kerklaan in Noord-Scharwoude stonden
in de jaren '60 van de 20e eeuw nog vele oude grafzerken.
Gelukkig zijn die na de verkoop aan een particulier
grotendeels bewaard gebleven.
De raad van het dorp Zuid-Scharwoude vergaderde bijna
een week later dan het naburige Noord-Scharwoude.
Over de verplichting tot het aanleggen van een kerkhof
zegt de raad: Het thans bestaande kerkhof is verhoogd gewor
den en zeer geschikt. In de verordening van Gedeputeerde
Staten stond ook dat het kerkhof ommuurd moest worden.
Dit zag de raad totaal niet zitten. Om deze onkosten niet te
hoeven maken, werd het bestaande kerkhof daarom gepre
zen als de meest ideale toestand. Wel begrijpelijk, want ook
hier was de dorpskas meestal leeg. In onze gemeente is altijd
een kerkhof geweest. Deze heeft een lengte van 90 ellen en een
breedte van 11 ellen en is gelegen op meer dan de vereiste afstand
van de dorpsstraat, namelijk 216 ellen. Ze is voorzien van twee
poorten en omgeven door water. Zo praatte de raad van Zuid-
Scharwoude er netjes naar toe. Over de tarieven wordt het
volgende gezegd: De kerkvoogdij, die eerder eigenaar was van
het kerkhof, genoot hiervan geen enkel voordeel.
Wij als gemeente willen hier ook geen voordeel bij hebben en als
voor het onderhoud zo'n 40 a 50 gulden op de begroting wordt
geplaatst, is dit voldoende. Er zijn in de vloer van de geheel
gerestaureerde Koogerkerk nog veel oude grafstenen te
zien. Gelukkig zijn ze hier wel bewaard gebleven. Maar
ook op het kerkhof staan nog vele zerken die als monu
ment kunnen worden bestempeld.
De gedenkzuil voor W.Hombrink, een man
die veel heeft gedaan voor het Nut in Zuid-
Scharwoude. De gebroken zuil symboliseert het
abrupt afbreken van het leven.
In Broek op Langedijk pakte men het weer anders aan. Op
16 mei 1828 werd door de Broeker raad een brief gezonden
aan Gedeputeerde Staten waarin werd gezegd:
Wij hebben de eer u mede te delen dat geen bedenkingen bestaan
tegen onze begraafplaats. De verplichting om het kerkhof van een
muur te voorzien, losten ze als volgt op. In plaats van een muur
is ons kerkhof voorzien van een omheining, schreven ze. Blijk
baar werd daar genoegen mee genomen want een muur
is er nooit gekomen. Oude grafstenen zijn er ook in de
Broeker kerk en nog hele bijzondere ook. Behalve de tekst
worden er tuinbouwproducten en ook gereedschappen op
afgebeeld. De stenen dateren uit het jaar 1619.
Een gewoonte in onze dorpen was dat bij het overlijden
van een ingezetene, hiervan aanzegging werd gedaan. Dit
werd overal gedaan door een aanspreker. Deze ging, gesto
ken in een zwart pak met steek op het hoofd, het dorp door
en vertelde huis aan huis de slechte tijding. Bij het passeren
van de begrafenisstoet deed iedereen de gordijnen dicht of
witte kleedjes voor de ramen.
46
Oktober 2006