Over de ingebruikneming van de Langedijker kerkhoven Op het kerkhof aan de Kerklaan in Noord-Scharwoude stonden in de jaren '60 van de 20e eeuw nog vele oude grafzerken. Gelukkig zijn die na de verkoop aan een particulier grotendeels bewaard gebleven. De raad van het dorp Zuid-Scharwoude vergaderde bijna een week later dan het naburige Noord-Scharwoude. Over de verplichting tot het aanleggen van een kerkhof zegt de raad: Het thans bestaande kerkhof is verhoogd gewor den en zeer geschikt. In de verordening van Gedeputeerde Staten stond ook dat het kerkhof ommuurd moest worden. Dit zag de raad totaal niet zitten. Om deze onkosten niet te hoeven maken, werd het bestaande kerkhof daarom gepre zen als de meest ideale toestand. Wel begrijpelijk, want ook hier was de dorpskas meestal leeg. In onze gemeente is altijd een kerkhof geweest. Deze heeft een lengte van 90 ellen en een breedte van 11 ellen en is gelegen op meer dan de vereiste afstand van de dorpsstraat, namelijk 216 ellen. Ze is voorzien van twee poorten en omgeven door water. Zo praatte de raad van Zuid- Scharwoude er netjes naar toe. Over de tarieven wordt het volgende gezegd: De kerkvoogdij, die eerder eigenaar was van het kerkhof, genoot hiervan geen enkel voordeel. Wij als gemeente willen hier ook geen voordeel bij hebben en als voor het onderhoud zo'n 40 a 50 gulden op de begroting wordt geplaatst, is dit voldoende. Er zijn in de vloer van de geheel gerestaureerde Koogerkerk nog veel oude grafstenen te zien. Gelukkig zijn ze hier wel bewaard gebleven. Maar ook op het kerkhof staan nog vele zerken die als monu ment kunnen worden bestempeld. De gedenkzuil voor W.Hombrink, een man die veel heeft gedaan voor het Nut in Zuid- Scharwoude. De gebroken zuil symboliseert het abrupt afbreken van het leven. In Broek op Langedijk pakte men het weer anders aan. Op 16 mei 1828 werd door de Broeker raad een brief gezonden aan Gedeputeerde Staten waarin werd gezegd: Wij hebben de eer u mede te delen dat geen bedenkingen bestaan tegen onze begraafplaats. De verplichting om het kerkhof van een muur te voorzien, losten ze als volgt op. In plaats van een muur is ons kerkhof voorzien van een omheining, schreven ze. Blijk baar werd daar genoegen mee genomen want een muur is er nooit gekomen. Oude grafstenen zijn er ook in de Broeker kerk en nog hele bijzondere ook. Behalve de tekst worden er tuinbouwproducten en ook gereedschappen op afgebeeld. De stenen dateren uit het jaar 1619. Een gewoonte in onze dorpen was dat bij het overlijden van een ingezetene, hiervan aanzegging werd gedaan. Dit werd overal gedaan door een aanspreker. Deze ging, gesto ken in een zwart pak met steek op het hoofd, het dorp door en vertelde huis aan huis de slechte tijding. Bij het passeren van de begrafenisstoet deed iedereen de gordijnen dicht of witte kleedjes voor de ramen. 46 Oktober 2006

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Van Otterplaat tot Groenveldsweid - Langedijk | 2006 | | pagina 47