belevenissen van een
lb a Jk Jk e i»s lam i
.ie
door Tanja Kuiper
De trouwfoto van Cor Rood en Gré Dekker
Inleiding
In 2005 hield ik een interview met bakker Cor Rood en
zijn vrouw Gré Rood-Dekker. Cor Rood was van 1953 tot
1990 bakker in Oudkarspel. Het gesprek met het voorma
lig bakkersechtpaar leverde een leuk en interessant beeld
op van het bakkersleven in de tweede helft van de 20e
eeuw. Nadat het interview was afgenomen, is Cor Rood
helaas op 31 oktober 2005 plotseling overleden.
Telg uit een bakkersfamilie
Cor vertelt: Ik kom van een bakkersfamilie uit Heerhugo-
waard. We waren thuis met vier broers en zes meiden,
en de jongens werden alle vier bakker. Toen ik tien jaar
oud was, in 1936, kreeg ik een fiets. Daarvoor moest ik op
woensdag en zaterdag mijn vader helpen in de bakkerij
of met rondbrengen. De laatste drie jaren van de oorlog
werkte ik bij ome Cor Rood aan de Middenweg. Dat was
één van de twee centrale bakkerijen van Heerhugowaard,
ontstaan vanwege gebrek aan brandstof.
Ik dacht: als ik een goeie bakker wil worden, moet ik
niet aldoor bij mijn vader blijven. Na de oorlog werkte ik
zodoende bij bakker Bes in Spanbroek, later bij Overtoom
in Alkmaar en nog weer later bij Mattot in Castricum,
waar ik toen ook in de kost was.
Verkering
Het is misschien wel aardig om te vertellen hoe we elkaar
leerden kennen: helemaal niet zo spectaculair, maar wel
leuk. Ik was een weekend thuis van mijn werk. Op zater
dagavond werd er aan de deur gebeld.
Ik deed open en daar stonden een paar vrienden, met
één onbekende erbij. Ze vroegen of ze even de fietspomp
mochten gebruiken, want hun vriend had een lege band.
Welja, waarom ook niet
Ik haalde de pomp, maar die werkte niet goed, dus ik
hielp ook nog even mee. Daarna vroegen de jongens aan
mijn moeder of ik even mee mocht om een paar bood
schappen te doen. De jongens lieten Cor en mij met opzet
naast elkaar lopen.
Het werd een heel gezellige avond. Later bleek het alle
maal in scène gezet, ze vonden ons wel bij elkaar passen.
Ik had zeker een goede indruk gemaakt bij de nieuw
komer, want een paar weken later kwam hij vragen of
ik mee ging naar een feest: zijn zuster ging trouwen en
omdat haar aanstaande man geen onbekende voor me
was, zei ik ja. Het verliep goed.
Daarna waren zijn ouders 25 jaar getrouwd en ik ging
wéér mee. En zo is het gekomen.
Gré vertelt verder: Mijn vader was landbouwer in Obdam.
In 1940, ik was toen vijftien, kwam ik van de huishoud
school en moest thuis gaan helpen. Ik was de op één
na oudste van elf
kinderen, dus er
was genoeg werk te
doen. Pas na de oor
log kreeg ik de kans
om verder te leren.
Ik had zó lang thuis
gezeten, ik wilde mijn
vleugels uitspreiden.
Zodoende ging ik een
opleiding van drie
maanden volgen als
gezinsverzorgster in
Noordwijk aan Zee.
Daar was toen veel
behoefte aan. De
gezinsverzorging was
na de oorlog opge
richt om de allerarm
ste gezinnen te hel
pen. In 1949 ging ik
intern naar de Maria-
stichting in Haarlem
om verpleegster te
worden.
Cor op de bakkersfiets, plusminus 1950
10
Oktober 2006
