Meester Dullemond van de ULO in Noord-Scharwoude
Het onderwijzend personeel van de openbare MAVO aan de koffietafel (1967).
V.l.n.r.: C.A.A. Dullemond, Jaap Naberman, Koos van Horik, Con de Hart, Siem
Metselaar, Kees Timmer en W. Schreuder, sportleraar (foto coll.C.Dullemond)
Vaders ideaal was om nog eens een auto-
tje te bezitten. Hij had nog een rijbewijs uit
de tijd dat je er geen examen voor hoefde te
doen en dat was eeuwig geldig. Altijd had
hij uitgekeken naar een wagentje van het
type Fiat, in de volksmond "hobbel in de
weg" genoemd. Hij hield ons voor dat als hij
niet zoveel had gerookt, hij zoveel geld zou
hebben uitgespaard dat hij er één had kun
nen kopen. Na de oorlog kwam echter eerst
het rijwiel met hulpmotor in zwang. Vader
had een "Berini", een motortje met eivor
mige benzinetank. De motor dreef een rol
aan die direct contact met de voorband had.
Anderen hadden een "Solex". Natuurlijk
kon hij zich later een auto aanschaffen en
kocht hij een Renault die bepaald ruimer
was dan zijn oude ideaal. Daarmee reed hij
het hele land door en nam hij moeder mee,
wat voor haar een uitkomst was omdat ze
aan een ernstige ziekte leed. In haar laatste
jaren kon ze niet veel meer. In 1967 overleed
zij, 63 jaar oud.
Vader verliet bij zijn pensioen in 1969
het schoolhuis en ondervond daarna
veel steun van het gezelschap van
mevr. Kalverdijk uit Oudkarspel die
al jaren weduwe was en inmiddels
naar Heiloo was verhuisd. In 1984 is
hij op 80-jarige leeftijd in "Huize De
Loet" te Heiloo overleden.
1 J.L. Heldring, NRC 19-8-04
2 H.J.A. Hofland, NRC 17-7-04
Vader werkte meestal 's morgens voor schooltijd op zijn
"akkertje". Met een oud pak aan en een hoed op. Wij
moesten op gezette tijden helpen met spitten, aardappels
poten en rooien, boontjes, aardbeien of augurken pluk
ken, radijsjes opgraven, koolplantjes zetten en rupsen
van koolwitjes doodknijpen. 's Winters werden bevro
ren spruitenplanten afgehakt; door bevriezing waren de
spruitjes mals geworden. In de oorlog was dit alles bittere
noodzaak maar vader heeft bij mijn weten altijd een paar
snees grond gehad om er groente op te telen. Daar ped
delde of "kloette" hij meestal in zijn eentje naar toe in zijn
roeiboot.
C.A.A.
Dullemond op
75-jarige leef
tijd (foto coll.
C.Dullemond)
Het onderwijzerssalaris was niet
bepaald overdadig, zelfs niet voor
een schoolhoofd, en om het grote
gezin redelijk draaiende te hou
den, gaf vader 's avonds bijlessen,
vooral Engelse les. Daar was na de
oorlog veel behoefte aan omdat
er veel mensen wilden emigreren.
Vader ergerde zich tegenover ons
aan de hardleersheid van de "lesse
naars": Alweer "poepel" in plaats
van "piepel" (people)! Nu was die
hardleersheid wel te begrijpen: de
cursisten waren niet jong meer en
moesten de studie ondernemen
naast hun zware dagtaak. Dat verg
de veel doorzettingsvermogen.
Karikatuur gemaakt door één van de
leerlingen
C.J\. A
Oktober 2005
39
