Theater TIVOLI: mijn 'CINEMA PARADISO'.
Ik wil dat doen in twee delen. Vol
gend jaar wil ik uitgebreid stilstaan bij
de oudere geschiedenis van het thea
ter (wat voor een deel nog uitgezocht
moet worden in de archieven). Tevens
wil ik alle geïnteresseerde lezers op
roepen om hun eigen bijzondere her
inneringen aan het theater en alles
wat er in gebeurde (het was natuurlijk
niet alléén een bioscoop) op schrift
te zetten en aan mij te sturen. Op die
manier kan het een heel mooi verhaal
worden.
Dit jaar wil ik uitgebreid stilstaan bij
de bewogen laatste jaren van het thea
ter, toen het eigenlijk al geen bioscoop
meer was en vooral ook bij mijn po
gingen om van de inboedel van het
theater nog te redden wat er te redden
was. Een historicus is niets zonder be
hoorlijke bronnen voor zijn geschied
schrijving en in het theater lagen nog
zoveel bronnen die aangeboord moes
ten worden.
Wat volgt is een verslag van een reddingsoperatie.
Tivoli in april 1993. Foto auteur.
Wanneer Tivoli - dat in de Langedijk natuurlijk net zo be
kend was vanwege haar niet-filmactiviteiten zoals bruilof
ten en partijen, de Langedijker Schietclub, een eerder leven
als kolfbaan, café, en paardenstal - precies als bioscoop is
opgehouden te bestaan is mij in het verre Amsterdam ont
gaan (dat leest u volgend jaar). Het moet geweest zijn rond
Het glas-in-lood, april 1993. Foto auteur.
1986 In het voorjaar van 1986 althans probeert Sintenie
de bioscoop door te starten als 'Disco-Film Theater Graf-
fity'. In die tijd was ik druk bezig met mijn eindscriptie
geschiedenis op de Vrije Universiteit
en ook daarna is het mij kennelijk nog
niet snel gaan dagen dat er iets moest
gebeuren. In ieder geval pas in april
1993 heb ik het theater voor de eerste
keer uitgebreid gefotografeerd; de let
ters TIVOLI van het glas-in-loodraam
achter de projectiecabine zaten er toen
nog allemaal in.
Rond die tijd zal ik ook contact heb
ben opgenomen met de eigenaar en
voormalige exploitant Theo Sintenie
om hem te vragen of ik de filmspullen
kon overnemen. Sintenie was op dat
moment na het mislukte discoavon-
tuur in een gevecht gewikkeld met
de gemeente en wilde niet van enige
overname weten. Dat komt later wel,
zei hij. Ik hield het allemaal een beetje
in de gaten en belde hem nog wel eens
op, maar veel schot zat er niet in de
zaak. Toen Sintenie het jaar daarop
met zijn politieke partij Langedijker
Belang een grote verkiezingswinst
boekte en zelfs kort daarna wethou
der werd, was ik zelfs zo hypocriet om hem daarmee te
feliciteren per brief. Sintenie zal wel begrepen hebben dat
het mij om andere zaken ging dan de Langedijker politiek.
In ieder geval gebeurde er niets, en was het enige wat ik
kon doen af en toe om het theater heenlopen en steeds
treuriger stemmende foto's te maken.
20
Oktober 2004
