De L
^ttDlTTULS
,oy n
door Jan IJffen Cor Oudendijk
Dtfill-
Toen in 1629 de polder Heerhugowaard werd droogge
legd en er een ringvaart rond deze polder werd gegraven,
werd de Langebalkbrug gebouwd. Deze verbond de
Koog van Zuid-Scharwoude met de Zuidscharwouder
polder. Dit was een stuk drooggevallen land in het grote
meer 'De Waerd' en door Zuid-Scharwouders ingedijkt.
De toegangsweg naar deze brug was maar een smal
voetpad, dat de naam droeg van Kerkepad. In de volks
mond werd het evenwel 'de Kerkewoid' genoemd. Ook
toen de weg er al jaren lag bleef de naam Kerkepad
gehandhaafd. Pas later vond hernoeming plaats in
Langebalkweg.
heden ten dage, een commissie vormen natuurlijk. Het
was vroeger echt niet anders dan tegenwoordig. Deze
commissie kwam tot een conclusie en wel de volgende.
Een instelling die toezicht hield op de sloten en bruggen
en welke 'de banne' was genaamd, zou 75,- bijdragen.
De eigenaresse van veel polderland in de
Zuidscharwouderpolder, Mej. Schouwenburg droeg
242,50 bij. De ANWB schonk 100,- en de Heer van
Zuid-Scharwoude, Mispelblom Beijer 65,-. Het gemeen
tebestuur van Zuid-Scharwoude besloot hierna in het jaar
1912 tot de bouw van een ijzeren voetbrug voor rekening
van de gemeente, die hierna ook zou zorgen voor het ver
dere onderhoud.
Links het oorspronkelijke smalle Kerkepad. Rechts de voor rij-
verkeer bestemde straatweg. De twee huisjes links zijn aan het
begin als enige overgebleven van deze bebouwing.
Een smal voetpad dus en, zo dacht men, we kunnen vol
staan met een smalle voetbrug. Zo werd die dan ook
gebouwd. Een smalle brug, ter breedte van een brede
balk, met aan weerszijden leuningen. Een groot aantal
jaren zal dit zo geweest zijn en werd het voldoende
geacht. Het smalle voetpad werd zelfs nog verhard met
ook alweer smalle betonplaten. Maar dat laatste gebeur
de pas in 1925.
Het onderhoud
Natuurlijk is er onderhoud aan zo'n brug en zolang dit
zich beperkte tot wat teer en een paar spijkers, werd dit
door het polderbestuur van de Zuidscharwouderpolder
betaald.
Toen echter in februari 1904 een fikse aanvaring plaats
vond werd eens zorgvuldig nagekeken wie de eigenares
se was van de brug, en dus in het onderhoud moest voor
zien. Diverse notulen werden nageplozen, maar dit lever
de geen resultaat op, dus ook geen eigenaresse. Van een
contract, dat met de bouw zou zijn opgemaakt, was niets
bekend. Tot 1908 onderhield de polder Zuid-Scharwoude
de brug en droeg de gemeente dertig gulden bij. Nu
moest er een oplossing worden gezocht om uit de onkos
ten te komen. Wat doet men in zo'n geval? Nou, net als
In 1912 werd een ijzeren voetbmg gebouwd op de plek van de
houten voorganger. Links het Iniisje van molenaar Hart en
rechts de in 1934 verbrande kotmolen 'G'
Plannen voor een nieuwe brug
Voor de kanalisatie van het traject Alkmaar-Kolhorn
moest veel werk worden verzet. Provinciale Waterstaat
legde de Westerweg aan, maakte het fietspad op de dijk
beter, plaatste hekken bij de huizen en verbreedde de
ringsloot van de Heerhugowaard. Hierdoor geraakte in
1936 de Langebalkbrug in verval. Het was de bedoeling
om een nieuwe brug te bouwen, maar dan wel voor het
rijverkeer, aangezien de ijzeren brug slechts voetgangers
en fietsers kon toelaten. Door de oorlog 1940-1945 ont
stond echter grote vertraging in de bouwplannen. De
ijzeren brug werd wel in 1942 al afgebroken en de over
tocht over het kanaal was alleen nog mogelijk met een
pontje dat tijdelijk werd ingesteld. Totdat er, in afwach
ting van de bouw van een betonnen brug, een houten
hulpbrug werd gemaakt. De aanbesteding tot het maken
van deze brug vond plaats op 16 september 1948 door
Provinciale Waterstaat. De nieuwe Langebalk moest een
brug worden met twee overspanningen van 15 meter, één
over het kanaal en één over de Westerweg.
10
Oktober 2001
