.k 1920 pr iek ^eer zick en nog ergefo en ge OFTULinen foik verzoeke ens ornsi ig k! eü'e1 door Jan IJff Klaas wordt ziek Klaas was al een tijdje ziek. Hij hoestte erg en had hoge koorts. Zijn vrouw was 's morgens naar de dorpssmid gelopen. Daar hing in de smederij een lei met een griffel. Het bord, dat ooit eigendom was van het Witte Kruis te Zuid-Scharwoude. Nu is het bezit van 't Regthuis. Wie daar zijn naam op de lei schreef kon bezoek van de dokter verwachten. De smederij fungeerde dus als een bodehuis. De dokter keek bedenkelijk toen hij Klaas onderzocht en beluisterde. Zware longontsteking, was de diagnose. Klaas was een man van 67 jaar en hij werd zieker en zie ker. Longontsteking was in die tijd een vaak fatale ziekte. Hij had erg zware hoofdpijn en kon daardoor bijna geen geluid verdragen aan zijn hoofd. In overleg met de dok ter werd daarom besloten om stro op de weg uit te sprei den, om op die manier het lawaai van passerende paar den en karren te dempen. Gelukkig had de Kruisvereni ging voor dit doel borden laten maken, die langs de straat konden worden geplaatst, met het opschrift: VERZOEKE STAPVOETS TE RIJDEN IN VERBAND MET ERNSTIG ZIEKTEGEVAL Zo'n twintig meter vóór en voorbij de woning van Klaas werd een dikke laag stro op de weg gestrooid en zo'n bord geplaatst om iedereen er op te wijzen zo stil moge lijk te zijn in de buurt van dat huis. Zo werd al het moge lijke gedaan om Klaas weer te genezen. Het mocht helaas niet baten. Hij haalde het niet. Witte kleedjes voor de ramen Het was een zeer droevige gebeurtenis In het sterfhuis werden meteen witte kleedjes voor de ramen gehangen en de voorloper van de plaatselijke begrafenisvereniging werd ontboden. Die had de nodige ervaring, want er moest veel gebeuren in een korte tijd. Een rouwkaart moest worden opgesteld. Die moest met spoed worden gedrukt en verzonden. Het waren kaarten met zo'n grote, dikke, zwarte rand van ongeveer 2 cm breed. De voorloper kreeg de opdracht om het gehele dorp, dus aan elk huis, de boodschap voor te lezen dat Klaas was overleden. Er kon een keuze worden gemaakt. Men kon het alleen bij de buren laten zeggen of bijvoorbeeld het halve dorp. Dit was helemaal afhankelijk van het geld dat kon worden besteed. De aanspreker deed dit in het daar toe bestemde zwarte pak met op zijn hoofd een steek of Oktober 2000 7 sl apvopt

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Van Otterplaat tot Groenveldsweid - Langedijk | 2000 | | pagina 9