en sc
nreef ons
Van de deer Piet Blom uit Bergen ontvingen we het volgende
versing. Het geeft een nnrdig beeld van een avontuurlijke
schaatstocht naar het eiland Marken in dc zeer strenge winter
van 1928 op 1929.
Een groepje jongens besloot een tocht naar Marken te
maken op 3 maart 1929. Omdat de ringsloot bij Zuid-
Scharwoude open lag vanwege de bemaling door het
watermachien, besloten we op de fiets naar Rustenburg
te gaan. De volgende jongens deden aan de tocht mee:
Cor Stam van de Laanderweg (woonde in een stolp
genaamd 'Zelden Thuis'), Klaas de Geus, Harrie Timmer
man, Henk Schenk (de enige die op zogenaamde doorlo
pers reed), Henk Meeldijk, Gert Meeldijk exa ondergete-
kerxde Piet Blom (de enige nog levende, geboren 24-06
1912). Onze leeftijd was voor het merendeel 16 a 17 jaar.
Harrie Timmerman was een jaar ouder en Henk Meeldijk
rond de twintig.
De tocht begon voorspoedig, zonder problemen bereik
ten we Marken. Maar op de terugweg begon, begrijpelijk,
de vermoeidheid toe te slaan. Vooral toen eensklaps het
weer was omgeslagen. De dooi sloeg venijnig toe. Op de
kleiiae binnensloten kwam de flap door het ijs heen.
Doodvermoeid kwamen we in Oosthuizen aan waar
werd aangelegd (opgestoken). Hier konden we een beet
je op verhaal komerx. De één nam koffie of chocolade
melk, de ander eerx glaasje bier. Henk Meeldijk, die
geheelonthouder was en zijn broer Gert (toen ook nog
geheelonthouder), ïxamen iets anders.
Gert Meeldijk, die vroeger de Engelse ziekte had gehad,
kon niet zo goed met ons meekomen. De gebroeders
besloten daarom iets eerder op te stappen. "Jullie halen
orxs wel weer in," zeiden ze.
Vanaf Oosthuizen hadden we minder last van flap, maar
wel veel meer water op het ijs. Maar hoe we ook reden,
Henk erx Gert konden we niet meer inhalen. Thuis was
het inmiddels al donker geworden. De ouders begonnen
onderling te informererx. Niets. Tot ze bij de familie Meel
dijk kwamen en daar de gebroeders thuis vonden.
Meteen de vraag: "Waar zijix onze jongeixs?" Henk ant
woordde: "Die zitterx te zuipen op Oosthuizeix." Wat was
het geval, direct na het verlaten van het restaurant kon
den ze meerijden met een melkwagen tot aan Rusten
burg. Het was met recht op die manier eeix tocht om niet
te vergeten.
Nog iets over de strenge winter 1928-1929
Na de strenge winter van 1890 op 1891, toen de tempera
tuur rond de jaarwisseling tot min 15 zakte, dacht men
Zo reden de Langcdijkers over het ijs naar Marken (tekening Sietse Wiersma)
40
Oktober 2000
