Een priesterfeest in 1938 3
De St Joannes de Doperkerk was prachtig versierd.
Voor de kerk was een erepoort opgericht met het
opschrift: 'Tu es sacerdos in aeternum', hetgeen betekent
'Gij zijt priester tot in eeuwigheid'.
De poort was versierd met dennengroen en witte lelies.
Bij de kerk stonden talloze vrienden en belangstellenden
die Jan Kuilboer toejuichten.
Jan ging eerst met zijn familie en pastoor Van Noort mee
in de pastorie. De kerk, die mooi versierd was blauwe en
gele guirlandes, stroomde onderwijl vol met mensen om
een kort lof te houden. Het priesterkoor was omgetoverd
in een Palmenhof waarin honderd in het wit geklede
bruidjes stonden. Daarna trad de familie Kuilboer de
kerk binnen en werden ze toegezongen door de aanwezi
gen. Pastoor Van Noort hield een toespraak waarin hij
alle aanwezigen vroeg te bidden voor Jan die zou ver
trekken naar het verre Frankrijk.
De volgende ochtend droeg Jan Kuilboer de H.Mis op in
de St. Joannes de Doperkerk. Hij werd hierbij geassi
steerd door zijn Heerneef P. van Diepen, pastoor te
Zandvoort, pastoor Van Noort, kapelaan Oudshoorn en
Abbé J.Boekei, een vriend van de neomist.
Het zangkoor en het knapenkoor zongen de feestmis.
Tijdens deze feestmis hield pastoor Van Noort zijn feest-
predicatie. 's Middags werd een H.Lof gehouden.
Daarna volgde in café De Burg een receptie waar veel
mensen hem feliciteerden. Het parochiegeschenk bestond
uit een envelop met inhoud, 's Avonds werd een serena
de gebracht door het zangkoor 'St Caecilia' en de fanfare
'Genot door Kunst'. Of men ook trots was op Jan
Kuilboer.
Kapelaan en pastoor in Frankrijk
Jan vertrok naar noord Frankrijk waar hij benoemd was
tot vicaire (kapelaan) van de kerk van Saint-Pierre in
Calais. De naam Kuilboer was moeilijk uit te spreken
door de Franssprekende bevolking zodat Jan voortaan
door het leven ging als 'Jean Kwielboër'.
Gedurende zijn verblijf in Calais werd Frankrijk bezet
door de nazi's. Jan schroomde niet om vanaf de preek
stoel de bevolking op te roepen tegen de Duitsers te strij
den. Dit werd hem bijna noodlottig.
Op 28 mei 1940 werd hij van zijn bed gelicht en deelden
de Duitsers hem mee dat hij de volgende dag zou worden
gefusilleerd. Gelukkig kwam er juist op tijd een Franse
politieagent opdagen die verklaarde dat Abbé Kuilboer
het slachtoffer was geworden van laster. Het wonder
gebeurde, Jan werd vrijgelaten. De korte gevangenschap
leidde er evenwel toe dat Jan zwoer tot het einde te strij
den tegen de nazi's.
Het ambt van kapelaan vervulde hij tot 21 oktober 1940,
de dag waarop hij werd benoemd tot curé (pastoor) van
de parochie van Les Hemmes-de-Marck en van Fort-Vert.
Deze plaatsen liggen aan de kust, niet ver van Calais.
Het gebied rond Les Hemmes-de-Marck lag vroeger
dichter bij het Nederlandstalige gebied, maar is altijd
Franssprekend geweest. Af en toe duikt echter nog wel
een Nederlandse achternaam op in deze streek.
Jan heeft gedurende de rest van de oorlog een prominen
te rol gespeeld in de 'Résistance', het Franse ondergronds
verzet. Een grote rol heeft hij gespeeld bij het in veilig
heid brengen van geallieerde vliegers. Ook het vervalsen
van levensmiddelenkaarten was een specialiteit van hem.
Een heldenrol heeft Jan gespeeld bij de stranding van het
schip 'Pavon', maar daar zullen wij het mogelijk in een
volgend artikel uitgebreider over hebben.
Zijn Nederlandse afkomst kwam goed van pas wanneer
hem werd gevraagd in contact te treden met de Duitse
Kommandantur. Martelingen door de bezetter zijn hem
niet bespaard gebleven. Toch overleefde hij de oorlog en
toen deze was afgelopen ontving Jan een hoge Franse
onderscheiding, namelijk het 'Kruis van Lotharingen'.
Jan werd 'Hollander van geboorte, maar Frans van hart'
genoemd. In eerste instantie wilde hij de medaille weige
ren. "Op een priestertoog past geen onderscheiding",
was zijn mening. De onderscheiding heeft hij echter toch
aanvaard en er later nog dankbaar gebruik van gemaakt
toen de parochiekerk van Les Hemmes-de-Marck door de
oorlog zwaar was beschadigd.
Oktober 1999
39
