m
Pieter Pranger, een muziekman van formaat 2
Het Symphonieorkest Sempre Crescendo tussen 1925 en 1930.
Achter v.l.n.r: 1. Jan van Zijl, 2.Maarten Kuiper (loco), 3.Klaas Klingeier, 4.Jaap Hopman, 5.Jan van Eeten
Midden: l.Siem Swager, 2.Piet Kok, 3.Klaas van Nienes, 4.Freek Moeijes, 5.Jaap Buishand, S.W.J.Smit (dir.Gasfabriek),
7.Klaas Sijpheer, 8.Grietje Keppel, 9.Anne Kooij, 10.Ma Schuitemaker
Voor: l.Jaap Stammis (Broek), 2.Grietje Bakker-Heeman, 3.Mevr.Smit (van W.J.Smit), 4.Pieter Pranger, directeur, 5.Grietje
Pluister, 6.Marie Slotemaker, 7.Trijnie Kostelijk (Oudkarspel)
Pieter Pranger was een man van strakke leiding.
Nonchalance kon hem uitermate ergeren, niet alleen van
zijn muzikanten maar ook als het publiek zich niet netjes
gedroeg tijdens een concours of uitvoering.
Zo is het gebeurd dat tijdens een fanfare-uitvoering van
Kunst na Arbeid twee vrouwen in de zaal, dwars door de
muziek heen druk zaten te praten. Pranger had zich hier
al enige tijd aan geërgerd en dit ook laten blijken, maar de
dames gaven geen asem. Al dirigerende wist hij het korps
een teken te geven. Plotseling sloeg Pranger af en het
orkest viel compleet stil. "En ik bak ze altoid in de but
ter," klonk het uit de zaal. Pranger draaide zich om, richt
te zich tot de kwebbelende dames en zei: "Als jullie klaar
zijn met eten koken, dan gaan wij verder."
Naast de leiding van de genoemde muziekverenigingen
gaf hij vanaf 1912 zijn medewerking aan de Westfriese
Bond van Harmonie- en Fanfarekorpsen. Bij de Bond van
Orkestdirigenten werd Pranger gezien als een groot voor
beeld en zijn oordeel werd hoog aangeslagen.
In 1947 viel hem de eer te beurt de eerste ereburger van
de gemeente Langedijk te worden. De plaats waar hij
veertig jaar had gewoond en gewerkt. In datzelfde jaar
eerde Bergens Harmonie hem met een prachtig blauw
bord ter gelegendheid van zijn 25-jarig jubileum aldaar
als dirigent.
26
Oktober 1999
A
ft't
