Zoals reeds eerder gezegd zocht ik naar opvullings
orders. Derhalve bood ik de montage van de kisten
tegen een zeer lage prijs aan. Echter één eis bracht
ik zeer nadrukkelijk onder zijn aandacht, exportkisten
voor Amerika zouden altijd voorrang bij mij hebben.
Het hout werd met wagons aangevoerd uit Duits
land. Tussen de bedrijven door maakte ik dus
condenskisten, tot hun tevredenheid. Toen, plotse
ling begon de export van kool naar de Verenigde
Staten en had men daarvoor kisten nodig. Ik had
aardig wat personeel en kon dus nogal wat preste
ren. De aanmaak van de condenskisten lag stil maar
de aanvoer van hout uit Duitsland ging evenwel door.
De Condensfabriek en de Duitser schreeuwden op
het laatst als magere varkens, de Duitser niet in 't
minst.
Zo plotseling als de export naar de VS begonnen was,
zo plotseling hield de export op. Het was in Neder
land namelijk heel erg beginnen te vriezen. Ik had
intussen het personeel flink uitgebreid, maar het
einde van de export was voor mij geen probleem
want ik kon zo overschakelen op condenskisten. Be
grijpelijk kon toen heel wat gemaakt worden.
De eerste tijd hoorde ik ze niet, ze dachten zeker, hij
stopt aanstonds wel weer. De aanmaak werd echter
steeds groter. De Ned.Spoorwegen zetten de wagons
tegenover mijn fabriek, zodat de kisten via rolbanen
op het ijs zo in de wagon geladen werden. Al gauw
belde de Condensfabriek op, dat ik maar kalm aan
moest doen, hetgeen ik schoorvoetend beloofde. Na
een dag of drie, vier vroegen ze hoeveel wagons met
kisten er nog onderweg waren. Nou, dat wist ik niet
precies. Uiteindelijk moest ik natuurlijk stoppen, of
in ieder geval verminderen, maar als je weet dat deze
kisten nog met de hand werden gemaakt dan had
den veel mensen in ieder geval werk gehad.
Toeval of niet?.
De fa.Kooij had een jongeman op kantoor genomen,
niet een Nederlander maar een Zwitser. Deze jonge
man werd mijn vriend. Ook nadat hij na twee jaar
vertrokken was, bleven wij vrienden. Hij kreeg een
baan bij de heer Fopma aan de Haringvlietstraat in
Amsterdam. Naast een kantoor aan de Jacob
Obrechtstraat in Amsterdam hadden ze ook een kan
toor in Parijs (Olando-Afrique). Plusminus 20 jaar la
ter toen ik hem opzocht in Lausanne, kwamen we
tot de ontdekking dat de gevulde condenskisten, die
ik ooit voor Friesland had gemaakt, naar Cameroun
(Afrika) bij hun firma terecht gekomen waren. Over
toeval gesproken.
Uitbreiding kistenfabriek.
Na enige jaren kocht ik ook het nabijgelegen pand
van de firma Peijs Co (Klaas Sijpheer) voor 10.000,.
Nadien begon ik verder te moderniseren, o.a. een
nieuwe zware hechtmachine en een tweekleuren
stempelmachine. Zowel boven op de verdieping van
de zagerij als in het pand van Sijpheer plaatste ik
uiteindelijk tien spijkermachines.
Zoals ik reeds in de aanvang vermeldde zocht ik altijd
naar opvullingsorders. Veilingkisten waren geen op
lossing omdat die vaak op korte termijn geleverd moes
ten worden. Wel had ik het assortiment uitgebreid met
poterbakken, pallets, gaasbakken enz.
Als interessante opvulling waren er orders van Gebr.
Langedijk te Venhuizen. Bijna ieder jaar bestelden ze
in oktober 3000 gaasbakken, te leveren voor juli vol
gend jaar. Het maken van gaasbakken was zeer arbeids
intensief.
In de loop der tijd was er ook export gekomen van
hoofdzakelijk witte kool naar de Britse bezittingen
zoals Brits Guyana (Georgetown), Port of Spain en ook
nog andere daarbij gelegen eilanden. Alles voor de
koelcel met een inhoud per kist van 25 kg. De vracht
kosten in de koelcel werden berekend naar kubieke
centimeters. De kisten moesten derhalve zo klein mo
gelijk gehouden worden. De inhoud bestond uit poepe-
witten, lichte kool; succes Denen iets zwaardere kool
en later de zwaardere winterkool Deense witten. Ook
veel of weinig regen bepaalde vaak het gewicht van
de kool en zodoende de grootte van de vereiste kist.
Epiloog.
De veilingen in Nederland stapten langzamerhand over
van hout-emballage op kunststofverpakking. De export
van groenten begon ook reeds van containers gebruik
te maken. Twee kistenfabrieken in IJmuiden verdwe
nen van het toneel. Export van vis gebeurde in kunst
stof. De voordelen waren dat het goedkoper was en
een betere isolatie gaf.
Eind 1974 begon de liquidatie van Blom's Kistenfabriek.
De houtloodsen werden verkocht aan Boy Limmen,
sloopbedrijf te Schagen. De grond ervan werd via ma
kelaar De Jager verkocht aan aannemer Tauber uit
Oudkarspel. Tegelijkertijd had de gemeente Langedijk
interesse voor mijn panden aan de Handelskade 27 in
Noord-Scharwoude. Hoewel de onderhandelingen over
de verkoop drie jaar in beslag namen, werd de kisten-
fabricage eind 1974 reeds stilgelegd.
Momenteel is niets meer overgebleven van wat eens
de kistenfabriek van Blom was.
Het maken van de kisten onder
toeziend oog van Piet Blom (rechts).
