0
I
Sf
Na de afsluiting moesten de bussen over de
Klaas v.d.Molensbrug in Broek.
Een nieuw initiatief.
Eind 1926 kwamen Ged.Staten en Prov.Waterstaat,
op initiatief van de Kamer van Koophandel, met een
goedkoper plan van 50000,- waarbij de jaarlijkse
verdeling van lasten voor Alkmaar 650,- werd, Sint-
Pancras en Broek ieder 90 gulden, de andere dorpen
elk 50 gulden en de KvK 20 gulden. Sint-Pancras ging
direct accoord.
In Concordia werd op 28 december 1926 gemeen
schappelijk vergaderd door vertegenwoordigers van
de vier Langedijker gemeenteraden waarbij het vol
gende besluit aan de raden zou worden voorgelegd:
dat door de colleges niet verzocht is een plan
te maken;
dat nooit gezegd is een aandeel in de kosten
te nemen;
dat de Twuyverweg binnen Sint-Pancras is
gelegen en in onderhoud bij Alkmaar;
dat, als wordt overgegaan tot de situatie van
acht jaar terug, hij gevaarlozer zou zijn dan
vele wegen in de provincie;
dat zonder overleg is overgegaan tot afslui
ting;
dat geen financiële verplichtingen worden
aangegaan voor wegen buiten de gemeente;
dat de kosten van verbreding moeten wor
den gedragen door Alkmaar en Sint-Pancras;
dat de taak en zorg moet worden overgela
ten aan de wettelijk aangegeven onder
houdsplichtigen.
Het besluit werd genomen afwijzend te beschikken
op het verzoek om een bijdrage te leveren in de kos
ten van verbreding van de Twuyverweg. -
Het voorstel werd weer in de diverse gemeentera
den gebracht en zoals te verwachten was, na einde
loos gekrakeel en oeverloze debatten, waar steeds
weer dezelfde argumenten naar voren kwamen om
maar niette hoeven betalen, aangenomen. De aan-
en afvoer van de Langedijker bedrijven werd onder
geschikt gemaakt aan 10 cent per inwoner per jaar.
Langedijk op zijn smalst dus.
Tolheffing?
Toen kwam op 15 maart 1927 van de raad van Sint-
Pancras het besluit om, in overleg met Alkmaar en
Ged.Staten, de verbetering zelf ter hand te nemen
en de kosten te verhalen door het plaatsen van een
tol. Een plan werd-gemaakt en gepubliceerd, com
pleet met tolhuis en tarieven. Het plan loog er niet
om, want in het vervolg zouden alle Langedijkers
moeten betalen.
Natuurlijk kwamen de gemeenteraden ook hierte
gen in het geweer. In de debatten werden de argu
menten weer eindeloos herhaald en de koppen wer
den soms zo verhit, dat er in de Raad van Zuid-
Scharwoude met de vuist op tafel werd geslagen.
Besloten werd uiteindelijk om een adres naar de
Kroon te sturen om tolheffing te voorkomen.
Overheidsbemoeienis.
Half juni 1927 kwam het bericht dat minister
V.d.Vegte twee miljoen gulden in het wegenfonds
had gestort om wegen, die daarvoor in aanmerking
kwamen, te verbeteren en bestaande tollen op te
heffen. Ook de Twuyverweg kwam uiteindelijk op
de lijst te staan.
Intussen was de kwestie ook in Den Haag doorge
drongen. In september 1927 moesten de besturen
bij de minister op het matje komen en begin februari
1928 hield Mr Oud een interpellatie over de
Twuyverweg. Op 12 juni kwam de minister persoon
lijk met Hoofdingenieur Delinck, directeur van Rijks
waterstaat en Mr Schönfeld, administrateur van het
Departement in het raadhuis van Broek, waar alle
burgemeesters fatsoenshalve wel aanwezig behoor
den te zijn.
De minister kwam met een compromis-voorstel.
Alkmaar zou de weg verbeteren voor 35 a40.000
gulden (het werd wel weer een grindweg) en de
onderhoudskosten zouden voor rekening zijn van
Sint-Pancras en de vier Langedijker dorpen.
Hier werd voor de minister gedemonstreerd dat
twee bussen elkaar niet konden passeren.
w
si n i
