De accordeonclub refrein: Oh, jongens, jongens, wat een tijd. Je raakt je verstand en je centen kwijt, je zit in de kroeg, of je ligt op je nest en de rest van de tijd, dan doe je geen pest! Réte-té-réteté- retetai-tai-tai-tai-tai De baas kwam eens kijken bij ons in de keet, een uur later had hij een stuk in zijn reet, z*n naveltje was voor een kwartje te zien of vond iedereen dat te kostbaar misschien? Refrein: Oh, jongens enz. Ko Doom was er ook en wat deed ie weer sloom, hij vulde met water een nieuwe condoom. Dat arreme ding, ja, dat hield het niet uit, het ging toen kapot en dan helpt het geen fluit! Refrein: Oh, jongens enz. Het was wel een feest, nou dat heeft u wel door: Jan-Pieter en Homme die zorgden daarvoor. Nu gaan wij nog eventjes onder de wol en gieten ons straks nog eens hartstikke vol! Refrein: Oh, jongens enz. Hoi! Ik heb de bezongen gebeurtenis zelf nooit meegemaakt, want op zaterdag moest er gewerkt worden in de boekhandel van Bosker. Wel gluurden we door de luxaflex in de winkel naar de lui die van het deu nen uit hotel De Haan kwamen. En dat was ook een belevenis op zich! door Ton Bakker Gedurende het bestaan van accordeonclub Avanti heb ik ook ooit mijn steentje bijgedragen aan de vereniging. Nee, niet als accordeonist, maar als drummer. M'n voorganger hield het voor gezien en mij werd gevraagd hem op te volgen. Ik was rond de dertien jaar en het leek mij wel leuk. Repetitie op zon dagmorgen van tien tot twaalf in de zaal van Hotel Wiron. Een drumstel hoefde ik niet mee te sjouwen, het drumstel van Hotel Wiron voorzag in die behoefte. Het drumstel werd voor aanvang van de repetitie door 'ouwe Jurrie' (je had toen ook een jonge Jurrie) onder het toneel vandaan gehaald en in de zaal gezet. Ik moest het zelf opstellen. De contributie bedroeg twee kwartjes, die je moest afdragen aan de dirigent, meneer Van Glabbeek. Deze zat dan aan een tafeltje achter in de zaal. Een kruisje achter je naam als je betaald had en de kwartjes belandden in een blikken sigarendoosje van Willem II. Ook lag er stee vast een blikje Camel sigaretten op het tafeltje, dat was anders wat dan het pakje Miss Blanche van m'n vader. Als drummertje zat ik met de repetities achter het orkest en had ruimte genoeg om mijn handen en voeten te laten bewegen. Links voor mij zaten voornamelijk de 'Kroien', de gevestigde orde zal ik maar zeggen, met onder andere Eef, Simon, Jan en Gretha Bakker, Ko Rakers, Pee Houwing. Rechts van mij zat het merendeel 'Kokkers' Vreemd, maar Piet Bruul zat daar ook, die had toen al een oogje op Ineke, denk ik. Het doel van de repetities was natuurlijk oefenen voor de voor- en najaarsuitvoeringen. En al bij mijn eerste uitvoering, kwam ook mijn eerste teleurstelling. Had ik in de zaal tijdens de repetities alle ruimte gehad om achter het drumstel te zitten, op het toneel was het andere koek. De bühne was opgebouwd uit twee lagen. Mijn plaats was op de bovenste laag in het midden, maar het enige wat ik daar bovenin kwijt kon was de grote trommel. Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 30e jaargang nr. 4 - 2018

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Op de Hòògte - Wieringen | 2018 | | pagina 19