De accordeonclub
refrein:
Oh, jongens, jongens, wat een tijd.
Je raakt je verstand en je centen kwijt,
je zit in de kroeg, of je ligt op je nest
en de rest van de tijd, dan doe je geen pest!
Réte-té-réteté- retetai-tai-tai-tai-tai
De baas kwam eens kijken bij ons in de keet,
een uur later had hij een stuk in zijn reet,
z*n naveltje was voor een kwartje te zien
of vond iedereen dat te kostbaar misschien?
Refrein: Oh, jongens enz.
Ko Doom was er ook en wat deed ie weer sloom,
hij vulde met water een nieuwe condoom.
Dat arreme ding, ja, dat hield het niet uit,
het ging toen kapot en dan helpt het geen fluit!
Refrein: Oh, jongens enz.
Het was wel een feest, nou dat heeft u wel door:
Jan-Pieter en Homme die zorgden daarvoor.
Nu gaan wij nog eventjes onder de wol
en gieten ons straks nog eens hartstikke vol!
Refrein: Oh, jongens enz.
Hoi!
Ik heb de bezongen gebeurtenis zelf nooit meegemaakt, want op zaterdag moest er gewerkt worden
in de boekhandel van Bosker. Wel gluurden we door de luxaflex in de winkel naar de lui die van het deu
nen uit hotel De Haan kwamen. En dat was ook een belevenis op zich!
door Ton Bakker
Gedurende het bestaan van accordeonclub Avanti heb ik ook ooit mijn steentje bijgedragen aan de
vereniging. Nee, niet als accordeonist, maar als drummer. M'n voorganger hield het voor gezien en mij
werd gevraagd hem op te volgen. Ik was rond de dertien jaar en het leek mij wel leuk. Repetitie op zon
dagmorgen van tien tot twaalf in de zaal van Hotel Wiron. Een drumstel hoefde ik niet mee te sjouwen,
het drumstel van Hotel Wiron voorzag in die behoefte. Het drumstel werd voor aanvang van de repetitie
door 'ouwe Jurrie' (je had toen ook een jonge Jurrie) onder het toneel vandaan gehaald en in de zaal
gezet. Ik moest het zelf opstellen. De contributie bedroeg twee kwartjes, die je moest afdragen aan de
dirigent, meneer Van Glabbeek. Deze zat dan aan een tafeltje achter in de zaal. Een kruisje achter je naam
als je betaald had en de kwartjes belandden in een blikken sigarendoosje van Willem II. Ook lag er stee
vast een blikje Camel sigaretten op het tafeltje, dat was anders wat dan het pakje Miss Blanche van m'n
vader. Als drummertje zat ik met de repetities achter het orkest en had ruimte genoeg om mijn handen
en voeten te laten bewegen. Links voor mij zaten voornamelijk de 'Kroien', de gevestigde orde zal ik maar
zeggen, met onder andere Eef, Simon, Jan en Gretha Bakker, Ko Rakers, Pee Houwing. Rechts van mij zat
het merendeel 'Kokkers' Vreemd, maar Piet Bruul zat daar ook, die had toen al een oogje op Ineke, denk
ik. Het doel van de repetities was natuurlijk oefenen voor de voor- en najaarsuitvoeringen. En al bij mijn
eerste uitvoering, kwam ook mijn eerste teleurstelling. Had ik in de zaal tijdens de repetities alle ruimte
gehad om achter het drumstel te zitten, op het toneel was het andere koek. De bühne was opgebouwd
uit twee lagen. Mijn plaats was op de bovenste laag in het midden, maar het enige wat ik daar bovenin
kwijt kon was de grote trommel.
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 30e jaargang nr. 4 - 2018