Verhalen uit de vorige eeuw
door Steef Vriezema Fzn
J
Elftstraat, achter de man rechts is een stukje zichtbaar van de winkel van
Jannes Bosker. Nu het pand van Dorus Rasch
(foto collectie Marietje Bron)
Toen wij in de Elftstraat
woonden, waren wij veelal aan
het spelen op het Kerkplein. Wij
speelden met andere kinderen,
die zowel jonger als wel ouder
waren. Zo had je Dirk Bosker en
Jan de Jong (de Bottel) die ouder
waren.
Regelmatig kwam Leentje
Meijer door de straat, die moge
lijk om boodschapjes ging naar
de Centrawinkel van Dirk Minnes
op de hoek van de Parklaan.
Leentje was een schraal uit
ziende vrouw, die voor zover ik
mij kan herinneren, altijd een
lange jurk droeg tot haar enkels.
Ze was getrouwd met Jan Meijer.
Jan had altijd een manchester
pak aan en een schipperspet op.
Als de oudere jongens Leen
tje zagen aankomen lopen werd
er al een plan bedacht om haar te
laten optreden. Of Leentje vroe-
ger wat bij een of ander koor of
revue heeft gedaan is mij onbe
kend, maar zover ik het in die tijd
bekijken kon had ze er wel schik
in. Nu was zij een verwoed rook
ster en bij gebrek aan tabak of
shag, vond ze ook weleens een
peuk op straat. Dirk of Jan ging
dan stiekem in huis en roofde
een paar sigaretten uit hun va
ders pakje. Als Leentje dan bij de
winkel van Bosker was, vroegen
ze of ze nog even voor ons zin
gen kon.
Dit met vooruitzicht op een
rokertje. Ze keek dan even
schuchter om zich heen of mo
gelijk haar man het niet zag.
Want zoals zij mededeelde wilde
hij dat niet hebben. Achter de
winkel was een sprongetje aan
gezien de keuken iets was terug-
gebouwd. Dit was een mooie
plaats die niet vanaf de weg
gezien kon worden. Dus een ge
schikte plek om de act uit te voe
ren. Terwijl Leentje begon te zin-
gen en zich zelf al heupwiegend
begeleide en enige danspasjes
maakte werd het lied gezongen.
Dit was steevast altijd hetzelfde
lied.
Het is dik in orde,
ben in mijn sas,
Het zal wat worden,
als het anders was.
Het zal wat worden,
is het grote woord,
En dat je van die
Amsterdamse meisjes hoort.
Steevast eindigde ze dan met
de woorden: "Pingelinge pang,
Pss Pss" Waarbij ze haar rok iets
boven de enkels optilde en en
kele danspasjes deed om de
show wat meer cachet te geven.
Verguld met de rookwaar als be
loning vervolgde ze haar weg.
Jantje Meijer 1882 f1973.
(foto collectie Marietje Bron)
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 30e jaargang nr. 3 - 2018
