ciaal waren er ontmoetingsdagen die verruimend
werkten. Eens was er zo'n bindingsdag in Hippo-
lytushoef: er waren toen meer dan 700 vrouwen!3
Op 26 februari 1953: "vertelde onze voorzitster alles
wat sinds de laatste bijeenkomst was voorgevallen;
daar was op 1 Febr. die ontzettende natuurramp die
'tZ.W. van ons land getroffen had. Gezamenlijk
met de andere vrouwenver. v. W-Wieringen (Doop-
gez., N.V.V., P.v.d.A. en de Geref.) werd op 2-3 Oct. in
de bovenzaal van Café Veerdig een bazar gehouden
ten bate van 't dorp Ouwerkerk. De opbrengst was f
1100,--. Bovendien had onze ver. uit de kas f 25,-- a/h
Comité overgedragen. Op verzoek van mevr. Kuin-de
Haan stuurden de zusters onderling een naaidoos
met inhoud voor
C#'J 1
een der getroffe
nen."
Van een andere
kwestie die ge
moederen danig
bezig hield horen
we op 28 augustus
1956: "Nu volgde
uit Elsevier's Week
blad een interview
van de journalist
Lunshof met me
juffrouw Greet
Hofmans en de Hr.
J.W. Kaiser. Deze
twee figuren spelen
een rol rond ons Koningshuis waardoor vooral in 't
buitenland de wildste geruchten de ronde deden. Uit
dit gesprek kregen we enigszins een indruk van deze
personen en in hoeverre zij in betrekking tot onze ko
ningin stonden" Tijdens de kerstviering van 1962
stond men stil bij het overlijden van prinses Wilhel-
mina de maand tevoren: "zijdiezovelen beschermd,
getroost, gesteund, geholpen en vertrouwen ge
schonken heeft, haar geloof beleden en ons telkens
opgeroepen te komen tot het Licht, was eenzaam
maar nooit alleen. Laten wij ook nimmer alleen zijn
en ook trachten te helpen waar dit mogelijk is, dat
is gebleken toen er een beroep, op ons werd gedaan
door bestuur van Rusthuis Noorderlicht, vele zusters
hebben niet geaarzeld mede te werken voor het nieu
we mooie gebouw waarin straks de oudere een goed
tehuis zullen vinden. Wij hebben [...]een paar dagen
belangeloos helpen schoonmaken."
Ook thema's die het buitenland betroffen en
die hier te lande de mensen sterk raakten, werden
besproken. Over zending naar verre oorden en
evangelisatie daar werd verschillend gedacht; de
belangstelling ging vooral uit naar diaconale ini-
tatieven, zoals het 'leven der Papua's' dat "erg ruw
en lang niet altijd zindelijk" werd bevonden. Ook
het rassenvraagstuk, de kwestie tussen 'blanken
en negers' komt jarenlang terug. Er werden boeken
over besproken en er worden lezingen gehouden.
Zo besprak de heer Clowting van de Westerlander-
school op 11 oktober 1955 het boek Negerjongen
van Richard Wright. Het werd niet tegen dove
mansoren gezegd. Reeds tijdens de kerstviering in
hetzelfde jaar 1955 klonk: "Laten wij vrouwen ons
oefenen om internationaal te denken en met ons me
deleven te staan achter elk eerlijk pogen dat tot den
vrede dienst en mensen opheft uit de ellende" Omdat
het gevaar van een kernoorlog niet denkbeeldig
was, ontstond als Doopsgezind initiatief in 1957
een 'Vrouwengebedsdag', waarbij onder anderen
de hervormde zusters zich van harte aansloten.
De relatie tot Israël (dat in 1948 een staat werd)
werd grondig herijkt door toedoen van alles wat
er tijdens de oorlog met de joden gebeurd is. De
vrouwenverenigingen hadden daar oog voor: het
boek 'Brandoffer' over joden in de oorlog werd
besproken. En werd voorgelezen (1961) uit het
boek 'Exodus' van Leon Uris. Dat men nog pal en
kritiekloos achter Israël stond in de jaren, blijkt uit
een lezing door kerkvoogd Noorden: "Groot was
zijn bewondering voor de tegenwoordige bewoners
van Israel. Zij werken hard en hebben steeds een ge
weer bij zich tegen aanvallen. Overdag werkend in
de mijnen van Salomo om millioenen op te brengen
voor het land, 's avonds Hebreeuws lerend. Er is een
weg aangelegd aanleg door de Negev woestijn. Uit
alles spreekt vastberadenheid om land en volk tot
welvaart te brengen."
3 Deze provinciale ontmoetings- of bindingsdag werd gehouden op 2 april 1963. Er was wel wat commentaar achteraf.
4 Echtgenote van de predikant ter plaatse, met familie op Wieringen
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 30e jaargang nr. 1 - 2018
