gebroeders Hegeman, die elk jaar de entreekaart
jes verkopen. Hun vader (Wouter Hegeman) deed
dit eveneens een groot aantal jaren, zodat de kassa
van Flora reeds vijftig jaar door de familie Hegeman
wordt beheerd. De heren Hegeman ontvingen bei
den een prachtig bloemstuk. Vele mensen had
den geraden naar de naam van de mooie pop in
de stand van mevrouw Lont-Moermond. De naam
was Roza. Een drietal dames hadden de naam ge
vonden. Het dochtertje van bakker Cornelissen
ontving van mevrouw Lont-Moermond uit reclame
oogpunt gratis een Schildpadpop, omdat zij bij het
op de grond vallen van de pop Roza, uitriep, "Het
hindert niet, het is een Schildpadpop, die kan over
al tegen."
Wieringer Courant 19 augustus 1981
75 Jaar Flora
De Flora- en Visserijdagen worden dit jaar van
21 tot 25 augustus gehouden. Het bestuur vond
het een goede reden om in het verleden te blikken,
men deed dit aan de hand van de twee bewaard
gebleven notulenboeken en een gedicht van me
vrouw Marie Tijsen-Rotgans. Marie stelde de histo
rie van de vereniging op rijm. Dit dichtwerk werd
met liedjes en sketsjes als revue opgevoerd bij het
70-jarig bestaan. Het rijmelen had Marie niet van
een vreemde; zij was de kleindochter van Jan de
Rijmer. Het oudste jaarverslag dat er nog is dateert
van 1911. De tentoonstellingen werden toen ook al
gehouden in de Kapel en kregen de leden enkele
plantjes thuisbezorgd die ze tot fraaie exempla
ren probeerde op te kweken. In het jaarverslag is
te lezen dat ook toen niet alles van een leien dakje
ging. Bij bloemist Adriaanse te Den Helder werden
fuchsia's, begonia's en mantelroosjes besteld. Hier
begonnen de moeilijkheden, vermeldt het jaarver
slag. Van het ene soort stuurde hij tekort en het an
dere in geheel niet, zodat alles een slecht aanzien
gaf.
Over het feestgedruis schreef Marie Tijsen-Rot-
gans een gedicht, hieronder een gedeelte uit dit
gedicht:
Hoe muziekvereniging Harmonie uit Hippo werd ge
prezen, hoe zij aan deze dag, haar beste krachten gaf.
Want ieder jaar waren zij trouw voor Flora in touw.
Dit alles werd belangeloos volbracht.
En 't Flora-bestuur had wel eens gedacht om directeur
en werkende leden te gedenken met het geven van
geschenken. Maar jammer genoeg kon daarvan niets
komen, dat waren valse dromen want de oorzaak
hiervan was, men zag de bodem van een lege kas.
Dus kon het bestuur de Harmonie alleen maar eren,
En ze met een dankwoord waarderen.
Voorzitter Bosker sprak verder tot besluit,
Een dankwoord aan alle medewerkers uit.
In het jaarverslag van 1912 "...en weldra knal
den bommen en stoven met sissend geluid pijlen
het luchtruim in. Vervolgens zag men het anker
in volle gloed omhoog staan en tot slot het borst
beeld van Hare Majesteit de Koningin omgeven
van palmbomen met salvo's vuurpijlen eindigen in
kanonnades.
Het oorlogsgedruis ging Wieringen goeddeels
voorbij. Het enige wat gedurende de eerste we
reldoorlog werd afgeschoten was vuurwerk. Het
kostte wel geld, maar dit werd door eenentwintig
jonge dames onder de bevolking opgehaald: in
een mum van tijd was er 250 gulden. Ruim twee
duizend mensen genoten van dit vuurwerk, een
flink percentage van de eilandbevolking.
1918 mocht dan het laatste oorlogsjaar zijn,
voor de Floravereniging liep niet alles even gladjes.
Voor het eerst in zijn bestaan was er te weinig geld
in kas. Maar gelukkig: Het nieuw gekozen bestuur
stond pal, liet zich de moed niet ontnemen. In het
verslag is te lezen dat vele leden bedankten, omdat
ze meenden ten onrechte niet in de prijzen te vallen
van de tentoonstelling. Ook met de bezorging van
de plantjes ging het mis. Deze werden niet in Den
Oever, maar per vergissing op De Haukes gelost. Als
advies bij het opkweken kregen de leden de vol
gende tekst mee: Op tijd water geven, versche lucht,
geen tocht, geen stof, veel zonlicht, niet te scherpe zon,
op tijd bemesten en 't koppen der planten.
Schager Courant 15 mei 2006
Eeuwfeest Flora
Kinderen op schouders van hun ouders, oude
ren staande op de banken. Den Oever genoot van
het optreden van Jan Smit. De stemming ter ere
van het honderd jarig bestaan van Flora. De hele
meute deinde mee op het lied: 'Vrienden voor het
leven', en toen Jan aankondigde dat dit het laatste
liedje was, schreeuwde de menigte om een toegift.
Het feestweekend duurde drie dagen, zaterdag
middag was het feest voor alle basisscholen van
Wieringen. Ze konden popcorn en pannenkoeken
eten en meedoen aan een playbackshow. 's Avonds
traden in de feesttent verschillende artiesten op.
De stemming zat er goed in. De superbingo waar-
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 29e jaargang nr. 4 - 2017
