Herinneringen
sers. De dansgroep startte de oe
fenavonden op muziek van een
cassetterecorder. Dat was eigen
lijk niet de bedoeling: beter was
een accordeon, liefst nog met
een viool er bij. Janjaap werd al
eens gevraagd, maar die wilde
niet. Totdat ik hem het voorstel
deed om z'n vriend André Vre-
denburg er bij te vragen met z'n
drumstel. Dat haalde hem over!
Toen de eerste optredens kwa
men, assisteerden Ton Bakker
(contrabas) en ik (Marinucci moe-
nika) beide muzikanten regelma
tig. Niet lang daarna kwam Piet
Janjaap en Gerard, in volle aandacht.
Kraan als violist bij de groep en
zo waren de Stouwers geboren.
Stouwers was de samentrekking
van Stichting Oud Wieringen. De
Crosio was gelukkig weer weke
lijks in gebruik! Veelvuldig werd
er gedanst, op veel festivals in
eigen land en tijdens bezoeken
aan buitenlandse groepen.
Tot er een ramp gebeurt in
1989: Janjaap krijgt een hersen
bloeding, raakt verlamd en kan
niet meer spreken. Drie woor
den kan hij nog zeggen: het
onbegrijpelijke "panneman",
"skoonzand" en een hartgrondig
"godverdomme!" Er volgt een
ziekbed van ruim vijf jaar en op
3 juni 1994 overlijdt Janjaap. Al
die jaren is z'n moenika de stille
getuige van dit drama, vanaf z'n
plaats op de piano. Als Gré op 17
december 2011 overlijdt komt
het huis aan de Elftstraat te koop
te staan. Zoon Jan, woonachtig
in Den Helder, haalt het huis leeg
en neemt als eerste de viool en
de Crosio mee. Als hij de instru
menten op Marktplaats te koop
aan wil bieden belt hij mij met
de vraag welke prijs hij moet
vragen voor de accordeon. Die is
inmiddels zo'n 65 jaar en hoe is
de bespeelbare staat? Ik besluit
naar Den Helder te gaan en zie
daar Janjaaps moenika terug.
Het ontroert me. Ik doe een bod,
de koop wordt gesloten en ik
neem de moenika mee naar huis.
En daar staat hij nu, tussen m'n
andere instrumenten. Het rood is
wat verkleurd, het klavier is niet
meer zo geruisloos, de achter
kant van de balg heb ik opnieuw
beplakt, maar de versiering glin
stert nog als vanouds.
De moenika van Janjaap.
Af en toe speel ik er op en dan
bij voorkeur de Franse java, die
Janjaap ook zo graag speelde:
Un Godet sur le Sinc. Het muset-
tegeluid is nog steeds spranke
lend!
Moenika...Janjaap...herinnerin-
gen.
Met dank aan: Joop Visser,
saxofonist in TMC en Dick Nume-
ijer, drummer in TMC.
door Berend Smit
In 1939 kwam ik als drie jarige met mijn ouders
van het Groninger Hogeland naar Hippolytushoef.
De eerste woonplek werd de Nieuwstraat, in het
blokje woningen naast het pand waar nu de Kaste
leen is gevestigd. Daar begon mijn leven op Wierin-
gen.
Hoe anders was dat stukje leefgebied toen en
hoe anders groeiden wij op. Om een idee te geven
hoe de Nieuwstraat er uitzag in die jaren neem ik u
mee voor een rondleiding.
Vanaf de Hoofdstraat eerst hotel café Kaan. Dan
het schildersbedrijf van Weert Lont, achter het
pand lag een tuin met fruitbomen, heel bekend bij
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 29e jaargang nr. 2 - 2017
