De moenika van Janjaap
met de ander niet virtueel waren. CLUB 1626, dui
zend herinneringen, duizend verhalen.... Je kunt
er een boek over schrijven!!
Naschrift
Ik wil dit artikel ter nagedachtenis opdragen
aan mijn goede vrienden, clubiconen van het eer
ste uur: Ria Lont, Aris Renooy, Jan Pieter en Homme
Lont. We moesten hen op veel te jonge leeftijd mis
sen. Daar waar u zich niet mocht herkennen in één
van mijn herinneringen, bedenk dan dat zich op
mijn eigen 'harde schijf' ongetwijfeld enige roest
plekjes hebben genesteld.
Met dank aan Tiny Schermerhorn, Gerdien Ot-
tens, Marja Lont en Peter de Greef.
door Gerard Hille
"Hijje je moenika meenomen?" Tig keren werd
mij deze vraag gesteld. Het antwoord was bijna
altijd negatief. Ik ben immers niet als Toots Tiele-
mans, die z'n mondorgel altijd bij zich had. Je moe
nika stop je niet even in je binnenzak, want we heb
ben het natuurlijk over een accordeon. Het woord
'moenika' is een afleiding van 'harmonica', wat in
principe een ander instrument is. Bij een harmo
nica moeten we aan een trekzak, of trekharmonica
denken. Een accordeon wordt, vooral in West-Fries
land, ook wel 'mook' genoemd. In Bovenkarspel is
bijvoorbeeld elk jaar een Mookfestival.
Dit stukje gaat over de moenika van Janjaap.
Het zal u duidelijk zijn, dat ik met Janjaap m'n
vriend Jan Jacobus van Wachendorff van Rijn be
doel (in de archieven staat: Waggendorff). Geboren
op 14 maart 1928, van beroep oorspronkelijk kleer
maker in de herenmodezaak van z'n vader, op de
plaats waar nu de Etos is in Hippolytushoef. Later
SRV-man, toen hij de zaak van Kees Lont overnam,
waarbij z'n vrouw Gré (Greta ten Bokkel) het kaas
winkeltje beheerde, in de Elftstraat.
Optocht op 5 mei 1950. Janjaap en Gerard met accordeon
op de boerenwagen. Daarachter v.l.n.r. Fok en Trien
Kuut, Lies van der Kreke-Van Mook, Herman Penne-
kamp, Rita Croos en Jan Stadig.
Janjaap had als hobby's wielrennen, maar daar
was hij niet zo goed in, en musiceren, wat hij beter
deed. Hij speelde piano, viool en accordeon en la
ter nog saxofoon.
Toen een aantal jonge muzikanten in 1946 be
sloot een bandje te vormen, op voorspraak van
Concordia baas Simon Halfweeg, ("Den kenne jul
lie sundags bij mij speule!") vond Janjaap de tijd
gekomen voor een nieuwe accordeon. Zeker ook
omdat de pasopgerichte band, The Mire Crows
(mire=modder, crow=kraai, modderkraai=kokker,
inwoner van Hippolytushoef), zeer succesvol werd
en inderdaad jarenlang elke zondag de dansmu
ziek verzorgde in Concordia. Echter, Janjaap zocht
niet zomaar een nieuwe moenika, nee, het moest
het duurste merk en het mooiste instrument van
dat moment zijn: een Fratelli Crosio de Paris! Te
koop bij Dirk Witte, in Amsterdam. Er was wel een
probleem: Janjaap had niet genoeg geld. Geluk
kig was daar nog hun promotor Simon Halfweeg,
die, toen hij van het financieel probleem hoorde,
z'n hand in de binnenzak stak, er een som geld uit
haalde en Janjaap er blij mee maakte! ("Niet teu
gen Neeltje seage hoor!") Zo kon de Crosio worden
gekocht en loste Janjaap na elk optreden een deel
van z'n schuld af. Het was een schitterende accor
deon, rood, rijk met gekleurde steentjes versierd,
120 bassen, pianoklavier (Janjaap speelde immers
piano) en met een prachtig musettegeluid. Jaren
lang heeft Janjaap op z'n moenika gespeeld; net zo
lang als de band bestond, vanaf 1945 tot plusminus
1954. Toen de (inmiddels) heren besloten er mee te
stoppen kwam de moenika op de piano te staan.
Het was een pronkstuk in de kamer, maar werd niet
meer gebruikt. Tot 1982. Toen werd namelijk de 50e
verjaardag van de Afsluitdijk gevierd. De festivitei
ten rond deze viering in Hippolytushoef waren de
aanleiding tot oprichting van het koor de Wieringer
Sanghers en van de dansgroep de Wieringer Dang-
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 29e jaargang nr. 2 - 2017
