Dorpsfiguren deel 5. Cornelis Evert Keijzer (1926-1989)
door Gerard Hille
Hij is daar aan het eind van z'n leven, hij was
toen al ziek, nog op bezoek geweest, begeleid door
mevrouw T.de Vries-Tijsen. Korte tijd heeft Kees
nog bij een gezin op Wieringen gewoond, maar
toen de vrouw des huizes vertrok moest er nieuwe
woonruimte worden gezocht en zo kwam hij te
recht in Noorderlicht, het (toen) bejaardenhuis aan
de Parklaan te Hippolytushoef. Natuurlijk was hij
veel te jong, 18 a 19 jaar, om daar te mogen wonen,
maar nood breekt wet, en het directiepaar de heer
en mevrouw Hofstede ontfermde zich over hem.
Een zolderkamertje, waar eerder Jan Wiggers had
gewoond, werd voor hem gereedgemaakt.
Kees zijn manchetknopen. Hij ging altijd netjes gekleed.
De start van het leven van Cornelis Evert, roep
naam Kees, was niet zeer voorspoedig. Hij was de
zoon van een ongehuwde moeder, Anna Keijzer,
en over het ongehuwd moederschap werd in die
tijd schande gesproken. Kees is 'bij de nonnetjes' in
een r.-k. ziekenhuis geboren. Omdat het sternaar
van zijn moeder overeenkomt met het geboorte
jaar van Kees vermoed ik, dat zij tijdens of kort na
zijn geboorte is overleden. Ook al omdat Kees werd
opgenomen in een weeshuis. Waar dat was en hoe
lang hij daar heeft gewoond, heeft niemand mij
kunnen vertellen. Wel dat hij vanuit het weeshuis
werd geplaatst in een kindertehuis, de Martha
Stichting in Alphen aan de Rijn.
Kees en mevrouw T. de Vries-Tijsen tijdens hun bezoek
aan het kindertehuis de Maria Stichting in Alphen aan
de Rijn.
men dezelfde
punten naar voren: hij was vriendelijk, altijd netjes
gekleed (hij was heel trots op zijn witte colbert,
waarin hij ook werd begraven), werklustig, heel le
nig, grappenmaker, godsdienstig.
Kortom: iedereen vertelde positief over hem.
Geen negatieve punten dus? Jawel, maar die vroe
gen niet de meeste aandacht. Bijvoorbeeld het
verhaal van Kees Bakker, voormalig kok in Noor
derlicht, die dagelijks met hem te maken had. Hij
noemde hem "een gouwe vent", maar ook "Kees
was Kees", met andere woorden: je moest weten
hoe je met hem om moest gaan, want als hij kwaad
werd was het niet best, dan kon hij zo maar met
een groot mes achter iemand aanzitten in de keu
ken! Of theedoeken staan te verscheuren. Direc
teur Hofstede moest hem dan weer tot kalmte ma
nen en om het goed te maken zei Kees dan: "Ik zal
Uw auto wassen".
Kees op jonge leeftijd.
Later kreeg
hij zijn eigen
kamer, tot aan
zijn dood in
1989 heeft
Kees daar ge
woond. Uit die
periode komen
dus ook de
meeste verha
len over hem.
Ik heb meer
dere mensen
gesproken uit
de leefwereld
van Kees en bij
iedereen kwa-
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 29e jaargang nr. 1 - 2017
