I*
WW
Stadsbelevenis
deur Dick Numeijer
We woende in een rieke buurt. Buurman
Klein, op de hoek van de Kóögerweag, was an-
nemer en had een oto. An de are kangt woende
buurman Minnes, die waar makelaar en had ok
een oto.Teugenover ongs hüüs woende buurman
De Haan. Die waar in mien öge stinkend riek, want
die had een oto en twie busse.
Cornelis Simon de Haan Mz *1906 f1951 en Trijntje
MostertWd*1911 f1993. (Collectie Marietje Bron)
Buurman en buurvrouw De Haan hadde ien
jongen, die hiette Martien. De menske kenne hem
nag wel van wat later 'De Haan Tours' waar. Mar
tien waar mien vriendje. We heawe wat aofspeuld
bij ongs in hüüs, bij hullie, of op et parkeerterrein
van de bieskoop. We mochte welderes mee met
de oto en dat waar voer mij in die tijd een hele
belevenis.
Bus van Cornelis Simon de De Haan Mz..
(Collectie Marietje Bron)
Op een keer zouwe we ok an de rijd, maar
Martien had gien zin om mee te gaan. Den blïèf
jij maar tuus docht ik, maar ik gaan wel mee. Zö
beurde et dat we met z'n twieën, buurman en ik,
op stap ginge. Ik mocht voerin zitte en den zien
je pas hoe groot de wereld is. Nou, dat wier nag
een hele reis. Weer naar toe wist ik niet, maar we
kwame wel in een grote stad.
In een drokke strèèt stopte buurman de wa
gen en zei teugen me:"Nou moetje d'r efkes uut,
want ik moet örreges heen weer jij niet bij weze
ken. Blïëf hier maar staan den haal ik je strakkies
weer op."
Nou deer sting ik den op m'n hölleste in een
drokke winkelstrèèt. Wat een menske liepe deer.
De mèèste liepe in een gnap pak, et leek wel of et
sundag waar. In et begin zei ik nag gedag teugen
die menske, maar d'r was gienien die wat werom
zei. Ze keke me an of ze zegge wouwe: jochie wat
moet jij hier. Toen heaw ik me maar omdroid om
te kieke wat d'r in de etelasie lag. Nou dat waar
heel wat. Na een pööske was ik der op uut keken
en ben ikeen paarstappe naar links gaan om deer
te kieken. Deerna en stukkie naar rechts, maar niet
te veert, want den kon buurman me nooit meer
viende vanzellef.
Deer heaw ik een póöske heen en weer
lopen en op lest docht ik, zou buurman nag wel
wete weer of ie me oaf zet het. Miskien is ie me
wel vergete!
Gelukkig kwam dat goed oaf, want de oto
kwam der weer an, de deur ging open en ik mocht
weer mee.
We benne nag efkes naar een mooie win
kel weest en deer kreeg ik van buurman een ijsie.
Deerna weer op hüüs an. Buurman keek bar blijd
en ik docht: die boeskip die ie dèèn het is vast
goed gaan. Inienen zei buurman: "Ik wil eigelek
effe röke, maar ik ken niet bij m'n ansteker kom-
me. Je most me maar hellepe met sture, den ken
ik m'n sigeret ansteke." Dat waar wat, deer zat ik
iniens met m'n linkerhangd de oto te sture. Ik had
der gien erg in dat buurman ok nag een linker
hangd had.
Wat een beleving waar dat voer me. Dat
maakt niet iederien mee om as jochie van een jaar
of zes alliendig in zo'n gróte stad te staan en nag
- 12-
1
V j U
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 28s jaargang nr. 4 - 2016
