Hofkapel De Leutige Skarren begin jaren '80. In de eerste optochten liep Kon.
Muziekvereniging Harmonie mee. Op de kroegtochten liepen enkele leden
voorop met de trom. Vanaf 1975 vormden enkele blazers een bescheiden
begin van een kapel onder leiding van Ab Schagen. De bezetting wisselde
vaak, in de loop der jaren hebben veel muzikanten meegespeeld. Buiten het
carnavalsseizoen bleef de kapel actief en kreeg op andere evenementen de
naam Wieringer Blaaskapel. Na de opheffing van de fanfare Harmonie in
2015 hebben veel leden een vervangende plaats gevonden in de Wieringer
Blaaskapel.
Op de foto v.l.n.r. achter: Frank Smits (bariton), Harry Boer (trombone), Dirk
Leen (trombone), midden: Dick Bosker (grote trom), Hans Keppel (kleine
trom), Ronald Glas (trompet), Karin Smits (bugel), Martien Keppel (trompet),
Henk-Jan Boer (sousafoon en beatring), voor: Frans Smits (trompet/muzi
kaal leider).
1976. Nou is Dirrek Oden
Prins Carneval worren. Gaat
miserabel goed, de carneval
wordt aldeur groter. Ik weet
nag, op een keer had de Har
remenie rippetisie bij Sneekes
en Laus Steverink zat an de tap,
doe kwam Piet Lont van Dam
naar Laus en zei: 'asse we wat
voer jullie doen kenne moet je
et seage', en deur dat gepraat
kwam de Hofkapel tot leven,
twalef man, allegaar Harreme
nie menske. Maar sie woue een
aare naam heawe, doe een ad-
vertensie in de Wieringerkrangt
en een prijs wie de mooiste
naam wist. En doe kwam Nel
Dekker, die woent teugenover
et postkantoor mit de mooiste
naam voer de dag ('De Leutige
Skarre'). Nel waar vroeger skoel-
juffrouw op de sundessköêl
en dut vonge ze de mooiste
naam. Nou die Leutige Skarre
waar een goeie anwinst, want
die gaan nou aldeur mee met
de herberrege tochte en naar
et gemeentehüüs, ja overal en
altijd benne sie der bij. Ik weet
nag van een keer met de her
berrege tochte, doe ging de
Prins en de Rèèd van Ellef en et
bestuur en de rest een herber-
reg in en deer zate maar twie
menske. De herbergier seit:
'gane jullie maar deur, want ik
heaw gien vollek.' De Prins, de
Rèèd van Ellef en et bestuur
ginge der in, de Leutige Skarre
begonne te speulen en gien
kwartier later puulde de tent
uut, sön bonk vollek as deer
doe waar, dank an de Leutige
Skarre, Dut wil ik jullie efkes
seage, praat nooit van de boe-
rekapel, want den binne ze op-
sternaat.
1977. In dut jaar is ongse
carnevalsvereneging zowat de
grööste van Noord Hollangd,
nou benne deer weer bijkom
men de dangsmariekes, dut is
efkes een zeldzaamheid, hullie
benne uniek in Nederland. En ik
ken jullie dut wel efkes seage,
deuze meiskes heawe, eerlek
weer, een anbieding had van
et buutenlangd, om deer op te
treden. Jullie voele wel hiervoer
most ók een naam komme, nou
die is der, et ging netselleft
as mit Nel van Jan Dekker, al
lien de beste naam voer deuze
meiskes is wonnen deur Me
vrouw de Vries-Hegeman. En
de naam is 'Skarrewiefkes' Den
heawe we nou ök een Skar-
reklesser, deer ken ik niet veul
van sèagge, omdat ik dut sellef
skrièf.
Teruglopend animo
Na vijftien succesvolle jaren
neemt de belangstelling van
het publiek voor het carnaval
op Wieringen af. Er worden
goede optochten georgani
seerd waarin altijd zestig tot
zeventig verklede kinderen
meelopen en de scholen en de
bejaardencentra worden be
zocht, maar de interesse voor
het feest in de zaal is minimaal.
Het uitgaande publiek van Wie-
ringen trekt naar het carnaval
van buurgemeente Wieringer-
meer. Het bestuur moet zelfs
een keer een muziekband om
negen uur naar huis sturen. Het
imago wordt steeds slechter
met als één van de oorzaken
het gebrek aan discipline. De
grote zaal is niet meer beschik-
-20-
Historische Vereniging Wieringen "Op de Höögte" 28e jaargang nr. I - 2016
