Carnaval
name volgde, besloot Otto om er mee te stoppen. Hij heeft
toen nog enkele jaren als vrijwilliger bij Radio Zuiderzee ge
werkt. Samen met Lien (Hooiveld) zette hij daar zijn verzoek
programma op de zaterdagavond voort. Otto en Lien waren
zeer op elkaar gesteld. Lien zorgde voor Otto. Toen zij kwam
te overlijden nam Antje Kooy haar plaats in.
Over Otto zijn nog enkele anekdotes bekend, zoals: "Bij
een dokter of tandarts kom ik nooit. Tanden en kiezen trek ik
zelf. Een paar jaar geleden sneed ik in m'n vinger. Hij was bijna
door, maar ik heb hem zelf weer aan elkaar gezet!"
Die eigenzinnigheid werd hem echter wel noodlottig. Een
zwaar verwaarloosde suikerziekte bracht hem op 16 mei 2008
naar het ziekenhuis, waar zijn linkerbeen tot onder de knie
werd geamputeerd. Na revalidatie en aanpassen van een pro
these werd Otto in Den Helder in een verpleeghuis geplaatst.
Op 4 december kreeg hij een zware longontsteking met hoge
koortsen, werd dus weer opgenomen in het ziekenhuis, waar
hij in de loop van de avond op 5 december 2008 is overleden.
Otto's levensmotto was eenvoudig: "Ik ben dóódsimpel, doe
gewoon en ben graag onder de mensen. Dat bevalt me goed."
Met dank aan: archief van Tan Lont- Lont; Willem Baijs voor
foto's en info; archief Historische Vereniging Wieringen
Na de amputatie.
door Tiny Hoogschagen- Metselaar
Carnaval wordt gevierd aan de vooravond van
de rooms-katholieke vasten, veertig dagen voor
Eerste Paasdag. Het feest is van Italiaanse oor
sprong en waarschijnlijk een vermenging van
een Romeins lente- en een Germaans offerfeest
uit de oudheid. Na de Reformatie werd in het
overwegend protestantse deel van Nederland de
openbare Vastenavond viering met verboden de
kop ingedrukt en verdween uit het straatbeeld.
Echter, ook in het rooms-katholieke zuiden nam
de deelname aan het feest af. Het feest zoals wij
het nu kennen is betrekkelijk jong. Met uitzon
dering van een aantal plaatsen in Noord-Brabant
en Limburg, waar in de 19e eeuw de organisatie
weer werd opgepakt, is de overgrote meerder
heid van de carnavalsverenigingen opgericht na
de Tweede Wereldoorlog. In de loop van de jaren
'60 kwam de relatief sterke afbakening tussen
het katholieke zuiden en het calvinistische wes
ten en noorden op de helling te staan. Het carna
val overschreed vanaf deze jaren de grens van de
'grote rivieren', de Maas en de Rijn. Aan het einde
van de twintigste eeuw komt men in alle provin
cies van Nederland carnavalsverenigingen tegen
die zich actief inzetten voor het feest.
De Skarrehoepers
Op het overwegend protestantse Wieringen
werd geen carnaval gevierd. Er werden wel al
vanaf de jaren '20 gemaskerde dansavonden ge
organiseerd, compleet met prijzen voor de best
verklede enkelingen, paren en groepen. Deze
feestavonden waren niet gerelateerd aan chris
telijke feestdagen en werden op willekeurige
data gehouden.
In navolging van andere plaatsen in de regio
ontstaat begin jaren '70 het plan om ook op Wie
ringen een carnavalsvereniging op te richten.
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 28* jaargang nr. 1 - 2016
