mm
--ivlSr
K f?-
zo snel uit de kar als hij het erin had gegooid. Hij
liet een heel spoor achter zich. Thuisgekomen
moet de opbrengst wel iets tegengevallen zijn!
De oud-ijzerhandel bestaat nog steeds en wordt
voortgezet door een jonge vrouw, die daarvoor
vaak bij Otto kwam als hulp.
Zoals alle reeds eerder besproken dorpsfigu
ren had ook Otto zijn beperkingen. Zo viel zijn
manier van spreken op, hij was vaak moeilijk te
verstaan. Vooral door de moeilijk uit te spreken
letter r. Ook de andere kinderen Baijs hebben
(hadden) dit euvel. Dat was voor broer Maarten
bijvoorbeeld lastig, toen hij als knecht bij een
vishandelaar moest venten met zoute haring,
zure haring, rolmops en makreel!
Na gedane arbeid is het goed rusten.
Tijd voor hobby's was er niet veel, maar toch
genoeg om (post-) duiven te houden (waarbij
Otto hetzogenaamde'klokken'van de duiven na
een vlucht altijd heel spannend vond), schaats
tochten te rijden en om altijd de Avondvierdaag
se te lopen. 40 Jaar achtereen en: op klompen!
Behalve duiven had hij een zwart schaap. Dit dier
probeerde hij allerlei kunstjes te leren, wat geen
succes werd. Hij nam het schaap ook eens mee
naar de Avondvierdaagse. Dat gebeurde echter
maar één keer, omdat de Dierenbescherming er
een stokje voor stak. Volgens Otto had het dier
geen enkel probleem met de afstand! In het uit
gaansleven was Otto niet te vinden. Zonde van
het geld?
Toen de verhuizing naar Hippolytushoef een
feit was en de oud-ijzerhandel floreerde was er
geen tijd en plaats meer voor het schaap en dus
werd het dier verkocht. Maar toen Otto met zijn
piratenzender begon noemde hij deze Het Zwar
te Schaap. Op 10 maart 1980, de verjaardag van
zijn moeder, was de eerste uitzending.Technisch
ondersteund door Harm ten Caat werd begon
nen met een zendertje van enkele Watts. 'Een
lampenbakje'volgens Ten Caat. De latere zender
was 28 Watt en die had een bereik van zo'n 30
kilometer. Daarmee werd de hele regio, van Texel
tot Den Helder, Schagen en de Wieringermeer
bereikt. Piratenzenders werden af en toe'gepeild'
door de PTT, als er storingen optraden. Zo ook de
zender van Otto, die daardoor een schade leed
van enkele duizenden guldens, omdat vitale de
len van de zender in beslag werden genomen.
De kosten, evenals de kosten voor aanschaf van
platenmateriaal, werden gedragen door de le
den van 't Zwarte Schaap. Het lidmaatschap was
ƒ10,00 per jaar.
De meeste uitzendingen (alle dagen!) zat Otto
'achter de knopjes'. Maar er was ook assistentie.
Zoals'Lien van de Zaterdagavond','Sneeuwwitje'
(kinderprogramma door een twaalfjarig meisje,
op de zondag), 'Jeroen van Inkel' (schuilnaam)
en 'De Piraat zonder Naam'. Allemaal verzorgden
ze verzoekprogramma's, waarop overwegend
ouderen reageerden, behalve op zondagmor
gen. Er waren veel luisteraars, uit de wijde om
geving. Die bekendheid was volgens Otto vooral
te danken aan het draaien van uitsluitend Ne
derlandstalige muziek, en de tijd die hij nam om
een praatje te maken met de aanvragers van een
plaatje.
In 1983 werd een po
ging ondernomen om
van 't Zwarte Schaap
een legale zender te
maken, ondersteund
door 280 ledenen 1300
sympathisanten. Dat
is echter niet gelukt.
Toen er daarna nog
eens een inbeslag- Lien
Historische Vereniging Wieringen "Op de Höögte' 28" jaargang nr. 1 - 2016
