Oproep
ken, maar was voor de meeste
mensen niet te verstaan. Toch,
zijn naaste omgeving kon hem
goed volgen. Zijn nicht Nel
Tijsen-v.d.Kreeke en Janna en
Nico Bakker, waar hij heel vaak
kwam, noemden de volgende
voorbeelden uit zijn taalge
bruik, waarbij ik de intonatie en
juiste klanken moeilijk weer kan
geven:
vierkooi
morgen
nizzz
helemaal niks (trombone)
avoi
even wachten
ieba
prima
(trombone na aanpassing)
niebes
geen tijd!
(hij moest altijd melken)
effe droi
even roken
bekkievas
knuffelen
abbekaivierzes
een getal, welk dan ook
kontjemedroi
dansen
En wat mij betreft de mooiste:
de Kuttenmars
de Rekrutenmars
Toen Jaaps moeder
kwam te overlijden,
zeer emotioneel voor
hem, ging hij bij fami
lie in Zeeland wonen,
(zijn vader was al over
leden). Dat was wel be
kend terrein, want hij
kwam daar vaak in de
vakanties. Die periode
duurde zo'n vijftien jaar.
Daarna kwam hij weer
naar Wieringen, waar
hij liefdevol werd op
gevangen bij zus Marie
en zwager Cor Laan, in
Hippolytushoef. Na een
periode van bijna vijf-
Hebt u oude spullen en/of fotomateriaal over
Wieringen? Gooit u deze alstublieft niet weg, maar schenk ze
aan de Historische Vereniging Wieringen, zie openingstijden
van het archief! Ook kunt u het materiaal aan één van de
bestuursleden aanbieden. Wij zijn u daar dankbaar voor.
Ongetwijfeld zijn er nog veel
anekdotes uit het leven van Jaap
te vertellen. Wie je ook spreekt,
er komt altijd wel een verhaal.
Hier is het gezegde'je ken er wel
een boek over skrieve'van toe
passing. Er blijft nog veel onbe
sproken. Ook bijvoorbeeld hoe
goudeerlijk hij was, getuige de
periode dat hij hulp was van Ab
Veenstra, van de Vivo. Hij hielp
bij geldtellen, mocht geld naar
de bank brengen, alles perfect.
Of hoe zorgzaam hij was. Dok
ter VanTol dacht, toen Jaap haar
kwam halen, minstens
dat er iemand dood
ging in huize Veenstra,
terwijl het dochtertje
'niet lekker' uit school
thuis was gekomen en
even op bed lag
tien jaar werd Jaap ziek en hij
overleed op 64-jarige leeftijd.
Ook de tekst van de overlijdens
advertentie getuigt nog van de
plaats die hij innam:"Na een ge
lukkig leven, binnen de familie
en ons gezin en opgenomen
in de gemeenschap waar hij bij
velen welkom was
Ik weet zeker, dat bij velen
die Jaap hebben gekend, na het
lezen van dit artikel, een glim
lach van herkenning op het ge
zicht komt.
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 27® jaargang nr. 2 - 2015
