Eerst'musiceerde'hij in het jeugdorkest en later
in het grote orkest. Er was echter wel een pro
bleem: hij blies op een blokfluit! En het geluid
dat hij daarmee produceerde paste niet zo erg
bij de andere instrumenten. Maar, waar een
dorpsgemeenschap groot in kan zijn: Jan Bruul
maakte voor Jaap een trombone. Van elektra-
pijp, met een trechter als beker en een echt
mondstuk, prachtig gelakt. Jaap kon meedoen.
Maar wat bleek: de lucht die hij er in blies kon
er niet uit! 'Is nizz', zei Jaap. De oplossing werd
gevonden door een gaatje te boren vlak bij het
mondstuk, en 'ieba' (prima), zei Jaap. Trombone
geluid kwam er niet uit, wel veel gepruttel door
de ontsnappende lucht, die ook nog rijk voorzien
was van sputum. Voor wie naast Jaap zat was dat
niet zo prettig. Bij het jeugdorkest mocht hij van
dirigent Van Glabbeek altijd even een mars diri
geren. Dat was altijd 'De Rekrutenmars'. Jaap kon
dat niet zeggen, dus het werd 'De Kuttenmars!'.
Ik ben nog een periode zijn tromboneleraar ge
weest. Toen Maryan en ik pas getrouwd waren,
woonden we in bij opa Tijsen in de Hofstraat.
Op zondagmorgen kwam Jaap'op les'. Een toon
kwam er niet uit, dus ik zong alles voor uit een
boekje met kinderliedjes. Ook foutjes zong ik,
die we dan verbeterden, en als ik dan zei dat
het goed ging blaakte hij van trots. Na zo'n tien
minuten schreef ik z'n volgende les op in 't les
boekje. Dan werd de lessenaar keurig opgevou
wen, opa kreeg een hand, Maryan en ik ook en
vol trots ging Japie de deur uit.Vaak rechtstreeks
naar de familie Bakker in de Zwinstraat, waar op
zondagmorgen altijd werd gerepeteerd. Jaap
ging hier z'n partijtje meeblazen, waarbij Joost
nog wel eens z'n wang af moest vegen! Overi
gens had Jaap meerdere functies bij Apollo: bij
een rondgang door Den Oever van het jeugdor
kest of van de drumband was hij vaandeldrager
en bij het grote orkest verkeersregelaar.
Hij is ook een periode conduc
teur geweest bij de NACO. Met NA-
CO-pet, tas en kniptangetje stapte
hij op het toenmalige bussenplein
bij Hotel Zomerdijk op de bus naar
Den Helder, controleerde enkele
kaartjes en stapte bij de molen
weer uit. Vlak bij z'n huis. Dat werd
gewoon geaccepteerd, want ieder
een kende hem. En wie hem niet
kende keek wel een beetje vreemd,
maar vond 't goed. Totdat het een
keer helemaal fout ging: Jaap stap
te in de verkeerde bus en kwam in
Alkmaar terecht! Uiteindelijk vond
een politieagent een briefje in zijn
zak van de visafslag in Den Oever.
Daar was hij vaakte vinden.Wiggert
Tijsen (waarschijnlijk) kreeg Jaap
aan de telefoon. Dat klonk bekend
en Jaap was wat gerustgesteld.
Hoewel er, volgens zijn zusters, die
hem bij de bushalte stonden op te
wachten, van paniek geen sprake
was geweest. Integendeel, hij vertel
de dat hij prachtige jurken had ge
zien! Misschien de etalage van een
bruidsmodewinkel? Het was wel het
einde van zijn conducteurloopbaan.
Ik noemde al Jaaps spraakpro-
bleem. Hij produceerde wel klan-
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 27'jaargang nr. 2 - 2015
