Van boerderij tot camping.
Deur links geeft toegang tot de kampwinkel en receptie.
gezondheid van vader en zoon
weer goed was, bleek dat Piet
niet veel zin meer had in de
boerderij. Het toerisme leek
hem meer perspectief te bie
den, hij probeerde zijn vader
daarvan te overtuigen, maar
gemakkelijk ging dat niet. De
boerderij was voor Gert Lont
zijn lust en zijn leven. Hij zei:
"Wat moet ik met al dat vreem
de volk op mijn erf." Tenslotte
draaide hij bij, er werd een
stukje land ingericht voor ca
ravans en tenten. Later werden
de koeien verkocht. Waar eens
het vee graasde, stond nu een
bonte verzameling caravans.
De hoeve werd een camping.
Op 16 juli 1965 waren
Gert en Jannetje 50 jaar ge
trouwd, dat werd feestelijk
gevierd met een receptie bij
hotel Kaan, samen met de kin
deren en de drie kleinkinde
ren die ze inmiddels hadden.
Zij konden ondanks hun hoge
leeftijd van 75 en 72 jaar nog
van een behoorlijke gezond
heid genieten, zodat deze'oud
jes'nog konden werken. "Want
werken is vaders hobby", zei
dochter Marie.
In 1966 kregen ze officieel
de vergunning voor de cam
ping, die de naam 'Zeezicht'
kreeg. Het werd een drukke tijd
voor Gert en Jannetje, wat haar
toen de woorden ontlokte:
Het geeft misschien meer dan
de boerderij, maar het is wel
hard werken." De camping liep
heel goed. In de voormalige
stal kwam een kampwinkel,
waar rookwaren, ansichtkaar
ten, toiletartikelen, snoepwa-
ren en boodschappen werden
verkocht van de lokale mid
denstand. Zo was er zuivel van
melkboer P. Tijsen, frisdranken
van bierbottelaar De Jongh en
bakker Pater zorgde elke dag
voor vers brood. De winkel
werd gerund door Jannetje en
dochter Marie. Een elektrische
kassa stond er wel, maar Jan-
Vissersbootjes dobberen nabij het zeebad.
netje gebruikte hem niet, want
zoals ze zelf zei: "Dat ding ver
trouw ik niet." Ze rekende alles
uit met een balpen en klad
blokje, dat heeft ze tot op zeer
hoge leeftijd gedaan. Zoals op
elke camping was er ook een
kantine. In de beginjaren was
deze op de dors, daar werden
feesten gehouden met het
duo Fok en Sok. Zo waren ze
op Dam hun tijd vooruit met
de 'schuurfeesten'. Later, in de
jaren zeventig, werd de oude
hooischuur omgebouwd tot
kantine. De camping was ook
erg in trek bij hengelaars, bijna
iedereen die er met een staca
ravan stond, had een eigen vis
sersbootje. Op de hoogtijda
gen lagen er wel zo'n 60 bootjes
te dobberen op de Waddenzee.
Hengelaars, ook van ver buiten
Wieringen, vertelden over het
visserseldorado Waddenzee
waar de bootjesverhuur heel
geliefd was. In 1977 vroeg
Piet aan zoon Gert Jan:Kan
je er niet bij komen, want opa
wordt wat minder." Gert was
op dat moment 87 jaar. Klein
zoon Gert Jan heeft nog zeker
vijf jaar iedere dag gewerkt
met zijn opa. Zo werkten er dus
drie generaties in het familie
bedrijf. Toen Gert ruim 92 jaar
was, werd het werken minder.
Het was inmiddels een heel
druk bedrijf geworden, met
af en toe de grote pech dat
om de zoveel jaar een groot
-20-
Historische Vereniging Wieringen "Opde Hoogte" 278 jaargang nr. 2 - 2015
