Het begin (of het einde)
J^jaar
ju*
II
De kroonprins als jongeman in Duits
land, met onderscheidingen.
Het was 11 november 1918. In
Versailles (Frankrijk) werd een wa
penstilstand gesloten waardoor er
een einde kwam aan de eerste we
reldoorlog. Duitsland had de oorlog
verloren. De keizer van Duitsland
vluchtte naar Nederland, zijn zoon
Wilhelm volgde korte tijd later.
De kranten uit die tijd staan
vol met geruchten en ook met
vragen. Wat zou er met beide he
ren gebeuren? Uitleveren aan
de geallieerden, zoals dringend
werd gevraagd, was uitgesloten.
De keizer vond eerst onderdak in
Amerongen en later in Doorn. Voor
de kroonprins werd een oplossing
gezocht. Er werd door de regering
heel geheimzinnig gedaan over de
toekomstige verblijfplaats van de
jonge Wilhelm. Weinig werd aan
de pers verteld. Zijn verblijfplaats
moest in ieder geval ontsnappen
uitsluiten. Zo kwam men op Wie-
ringen. Dat vond men kennelijk
afgelegen en geïsoleerd genoeg in
die tijd. Er werd niet altijd aardig
over ons toen nog eiland geschre
ven. In de NRC van 21 november
1918 stond het volgende, als begin
van een artikel:
"De gewezen Duitse Kroonprins
Men meldt ons van het eiland
Wieringen voor verblijfplaats van
Kroonprins Wilhelm als militair tijdens
de eerste wereldoorlog.
den gewezen Kroonprins (St. Hip-
polytushoef):
Indien het in de bedoeling heeft
gelegen voor verblijfplaats van den
gewezen Kroonprins een van de
overige wereld geheel afgesloten,
ten eenen male troosteloos en ver
loren oord uit te kiezen, heeft met
in het eiland Wieringen zeker een
goede keus gemaakt." Einde citaat.
Weliswaar vond de schrijver
van het artikel Hippolytushoef "een
groot en welvarend dorp", maar de
kroonprins zou worden onderge
bracht in een van de gehuchten
midden in het totaal verlaten land
schap, bestaande uit enkele boe
renhoeven, waarvan Oosterland er
één was. De bevolking deed nogal
ongeïnteresseerd, alsof niet een
"gewezen troonopvolger van een
ineenstortend wereldrijk" bij hen
werd ondergebracht.
In een andere krant werd ge
schreven over een nieuw St. He
lena (het eiland waar Napoleon
gevangengehouden werd).
In De Telegraaf van 22 novem
ber 1918 stond een positiever ver
haal over Wieringen:
"De ex-kroonprins wordt he
denavond te Wieringen verwacht.
Het eiland wacht met eenige on
verschilligheid de komst van het
keizerlijk jongmensch af. De be
woners van Wieringen zijn kalme,
philosofische menschen en zij ma
ken zich niet in het minst druk over
deze opgedrongen gasten. Wierin
gen is een van die vriendelijke on
bekende eilandjes in de Zuiderzee,
die uitermate geschikt zijn om er
een vacantie te slijten. Wanneer
men met de postboot het kleine
haventje binnenkomt, treft al da
delijk de vredige atmosfeer van het
eilandje. De wegen slingeren zich
langs vriendelijke boerderijtjes en
weilanden. Het haventje ligt vol
visschersschuiten. De menschen
zijn vriendelijk en hulpvaardig in
het verbanningsoord van de uitvin
der van de frissche, vroolijke oorlo
gen. Alleen is het minder geschikt
voor iemand, die in eenige weken
tijds een leven vol minderwaardige
aspiraties heeft te begraven en te
vergeten."
In het begin werd er door de
regering een hotel gezocht op Wie
ringen. Toen dit niet mogelijk bleek
(geen van de twee hotelhouders
wilde zijn huis een half jaar ont
ruimen) huurde men van de do
minee de pastorie van Oosterland.
Die kreeg volgens de krant duizend
gulden als hij zijn huis voor een half
jaar verhuurde.
Wie zou er in de pastorie komen
wonen? Duifje schrijft hier over in
haar dagboek:
21 november 1918: Pa vraagt
wie er komt te wonen. Dat
mochten de heren niet zeggen.
Pa zei toen dat zij alleen maar
moesten zeggen of het de oude
of de jonge was. Hij kreeg ten
antwoord dat het niet de oude
was.
Er was al een boot met huisraad
aangekomen en later volgden
nog een paar Duitsers.
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 26e jaargang nr. 5 - 2014
