De oorlog
/-Jfiaar
Simon en Anne op huwelijksreis naar de Veluwe, augustus 1940
Simon gaat dansen in hotel De
Haan. Daar ontmoet hij een meisje
dat bij hem in de smaak valt. Als
hij vraagt of hij haar naar huis mag
brengen, zegt ze: "Ik ben al thuis".
Zij is Anne Breesnee die logeert bij
haar vriendin Nel de Haan, dochter
des huizes. Anne komt van Texel,
haar vader is akkerbouwer in de
Polder Eijerland op de boerde
rij Padang. Zij is in Den Helder op
een internaat geweest en ging daar
naar dezelfde school als Nel. Zij
bleven ook later vriendinnen. Na
de eerste kennismaking komen Si
mon en Anne elkaar vaker tegen en
krijgen verkering. Het paar maakt
trouwplannen en omdat beiden
verder willen in de akkerbouw, be
sluit Simon in 1938 te solliciteren
naar een boerderij in de Wieringer-
meer. Door de crisis van de jaren
dertig is er niet veel animo voor de
uit te geven bedrijven. Per bedrijf
zijn er 25 sollicitanten, in de latere
IJsselmeerpolders zijn dat er 250.
De eerste keer gaat het niet door.
In 1939 schrijft Simon zich weer in
en krijgt dan een steuntje in de rug
van ir. S. Smeding, oud-directeur
van de Landbouw Winterschool
in Schagen, die zijn oud-leerling
goed kent. De uitgifte van de boer
derijen werd geregeld door de
Cultuurmaatschappij waarvan ir.
Smeding directeur geworden was.
Gewoonlijk werden de toewijzin
gen in maart/ april verstuurd. De
plannen om in najaar 1940 te trou
wen zijn al gemaakt en als Simon
in het voorjaar geen bericht krijgt,
besluit hij om verder te gaan boe
ren op Oosterland. Het paar koopt
de vrijstaande woning achter het
MUZ-park en begint het huis in te
richten. Het AGA-fornuis is net ge
plaatst als zij in de zomer van 1940
een brief krijgen met de toewijzing
van kavel K18, een akkerbouwbe
drijf met 40 hectare kleigrond aan
de Schervenweg. Door de oorlogs
omstandigheden was de uitgifte
uitgesteld. Nu vertrekt het paar op
stel en sprong naar de Wieringer-
meer om daar het huis in te rich
ten.
Simon en Anne trouwen op 29
augustus 1940 op Texel. Ondanks
de oorlog begint het jonge paar
enthousiast te boeren op hun
nieuwe bedrijf. De eerste jaren
verbouwen ze onder andere kool
voor de voedselvoorziening. In de
schuur zijn schuilplaatsen gemaakt
waar regelmatig onderduikers voor
kortere tijd verblijven. Als er een
waarschuwing komt voor een raz
zia hangt Anne een wit laken voor
het raam waarna de onderduikers
zich in het riet of in het graan ver
schuilen. In het gezin wordt op 18
Vier generaties Bakker, v.l.n.r. Nan, Nanno, Simon sr., Simon jr., Oosterland 1945
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 26e jaargang nr. 4 - 2014
