Ponyrijschool Wieringen
Alfred, Bertus, Cor, Dorus, Eduard, Frits, Gerrit, Hans, Izaak, Joop en Karei. Velen zul
len zich deze namen nog herinneren. Het zijn de namen van de pony's van Ponyrij
school Wieringen. In 1961 is de rijschool opgericht door een aantal paardenliefheb
bers op Wieringen die de paardensport een warm hart toedroegen. Zij kochten met
hulp van geldschieters elf Shetlandpony's. Het land voor de pony's en het manegeter
rein, de ijsbaan in Hippolytushoef, werd gratis beschikbaar gesteld door Siem de Jong
uit Hippolytushoef. Bij de ponyrijschool konden kinderen, zonder dat zij over een ei
gen pony beschikten, kennis maken met de ruitersport. De animo was groot onder de
jeugd. Er meldden zich meer dan zestig kinderen aan als lid. Instructeur Ties Sok wist
met zijn kennis en enthousiasme de meeste ponyruiters zo te motiveren dat zij zich
in korte tijd de ruiterkunst eigen maakten. In 1962 behaalde Ponyrijschool Wieringen
met zowel het viertal als het achttal de kampioenstitel op de provinciale kampioen
schappen in Midden Beemster. Gezien de korte rijervaring van de ruiters en de pony's
waarop ze ten tonele verschenen een uitzonderlijke prestatie. Ruim twee jaar na de
oprichting viel het doek voor Ponyrijschool Wieringen, de constructie van de rijschool
bleek financieel niet houdbaar.
De ponyrijlessen
DOOR INA
SCHOENMAKER-WIEGMAN
Toen op 9 mei 1961 de rijschool
van start ging, was het gedaan met
de zomerrust op de ijsbaan aan de
Lonjeweg in Hippolytushoef. Vier
middagen in de week gaf instruc
teur Ties Sok daar les aan de ruiters
van de ponyclub, zoals de rijschool
door de kinderen werd genoemd.
Ruim voor aanvang van de les wa
ren de ruiters aanwezig om de po
ny's uit het land te halen, te borste
len en op te zadelen. "Als de school
uitging, ging ik me vlug omkleden,
tussen de middag had ik mijn broek
en laarzen al van huis meegeno
men, en dan snel naar de pony
club. Wanneer wij er eerder dan
Ties waren, zat het hok, zo noem
den wij de schuur, nog op slot. Wij
konden niet bij de hoofdstellen
en zadels komen. Geen punt. We
haalden de pony's uit het land en
gingen zonder zadel en hoofdstel
op ze crossen. Dat was dolle pret.
Totdat Ties kwam. Hij vond het
op zijn zachtst gezegd niet leuk.
De lessen moesten nog beginnen
en de pony's waren al bezweet",
vertelt Willy Rotgans-Gutker. Bij
wijze van straf moesten de ruiters
de pony's droogstappen en die tijd
werd van hun lesuur afgetrokken.
Zij zagen hun les, waar zij een week
naar hadden uitgekeken, deels in
het water vallen. Het plezier waar
mee de ruiters de lessen tegemoet
traden, was te danken aan de ma
nier waarop Sok onderricht gaf aan
zijn leerlingen. Ineke de Lange kan
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 26e jaargang nr. 4 - 2014
- 24 -
