moeder. Vervolgens zijn we naar
Noord Stroe gereden. Marion was
in 1972 een paar uur op Wieringen
geweest in de hoop om haar tante
Elisabeth (de zuster van haar va
der) te bezoeken. Het was jammer,
maar die verbleef toen in het zie
kenhuis. Ze heeft het huisje toen ge
zien en zag allerlei spullen die haar
vader en moeder naar Nederland
hadden gestuurd, want er is altijd
een zeer regelmatige briefwisseling
geweest tussen de familieleden. Ze
heeft haar tante in het ziekenhuis
bezocht en had het geluk dat er ie
mand als tolk fungeerde, want ook
zij kent geen Nederlands.
In ieder geval zijn we later naar
Noord Stroe gegaan en daar kon
den Marion en Greg het huis van
buiten bekijken en de dijk opklim
men om naar de zee te kijken. Ver
volgens zijn we met ze naar het
kerkhof van Stroe gereden, waar
de familie ligt begraven, onder
meer haar grootouders. Toen naar
Den Oever, waar de molen draaide.
Dat was helemaal het einde en we
gingen de auto uit om de molen te
bekijken. Ik ben naar Pietje en Da
vid Louwerse gegaan om te vragen
of we even mochten kijken. David
kwam erbij en we mochten tot bo
ven in de molen klimmen. Wat een
groot succes was dat. Daarna zijn
we over de haven van Den Oever
gereden, daar zijn ze weer de dijk
opgeklommen om over zee uit te
kijken. Er kwamen heel wat emo
ties aan te pas. Er kwam ook ter
sprake dat Terry een exemplaar van
de stamboom van de familie Half-
weeg in zijn bezit had.
Nu komt de reden waarom ik
dit hele verhaal heb geschreven.
Zaterdag 's morgens vroeg heb ik
Gea Wiegman- Bais opgebeld met
de vraag of zij wist of er nog exem
plaren van de genealogie van de fa
milie Halfweeg beschikbaar waren.
Na de uitleg dat ik Marion en Greg
graag een exemplaar cadeau wilde
doen, zei Gea: "Ik zal onmiddellijk
voor je kijken". Nog geen uur later
bracht ze er twee. Net voordat Ma
rion en Greg bij ons koffie zouden
komen drinken. Gea zei toen:
Waarom schrijf je er geen verhaal
tje over, dit is apart?". Toen ik Ma
rion en Greg de boeken gaf, waren
ze erg verrast en blij. We hebben
foto's genomen. Mijn moeder is
ook een tijdje met Marion aan het
oefenen geweest, zodat ze onze
familienaam goed kon uitspreken.
En dat is heel goed gelukt, want ze
spreekt de naam feilloos uit. Later
die dag zijn we met ze de Afsluitdijk
overgereden naar Harlingen en op
de terugweg zijn we bij het Monu
ment gestopt. Greg had 's avonds in
de genealogie zitten lezen en vond
daarin dat zijn opa Simon en oma
Pauline in een kerk zijn getrouwd,
die een paar straten verwijderd is
van het huis waar hij nu woont. En
dat ontdekte hij hier in Hippolytus-
hoef. Zondags zijn we met ze naar
Texel geweest en hebben daar ook
Ecomare bezocht. We hebben een
paar leuke dagen met ze doorge
bracht. Toen we ze op maandag
morgen weer naar de trein brach
ten zei Marion, dat ze zich nu nog
meer Nederlandse voelde dan ze
altijd al deed. En nu hebben we
met Marion ook een zeer geregeld
contact via e-mail. We hebben nu
al met twee kinderen, een schoon
dochter en vier kleinkinderen van
Simon en Pauline Halfweeg kennis
mogen maken. Simon Halfweeg
heeft door omstandigheden een
avontuurlijk, maar kort leven ge
leid. Toch heeft hij bij zijn kinde
ren een grote liefde voor Noord
Stroe en Wieringen overgebracht.
Zij voelen zich hier echt helemaal
thuis. En ze voelen zich behalve
Australiër ook Wieringer.
Bronnen:
Jan en Alie Kooij, Terry Halfweeg en
Marion Halfweeg
Marion en zoon Greg op de bank, met ieder een exemplaar van de genealogie
van de familie Halfweeg, op de achtergrond Gerrie Halfweeg-Stavenga en links
een glimp van Dineke Halfweeg
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 4 25e jaargang nr. 4 - 2013
