Gemakkelijk
Huisbezoeken
25-jarig jubileum Dr. Zandvoort (7 oktober 1994). Pia Verfaille en Ans Luiken
(feest comité) overhandigen namens de patiënten het cadeau.
de bevolking, dat bestond uit een
reisje naar Wenen en een video
camera, waarvoor een inzameling
was georganiseerd door Pia Ver
faille en Ans Luiken. Zij wilde het
zilveren jubileum van Zandvoort
niet ongemerkt voorbij laten gaan,
hoewel de huisarts er zelf niet veel
aan had willen doen.
Toch was hij blij met de verras
sing die hem werd bereid. Voor
mevrouw Zandvoort was er een
bos van vijfentwintig rozen, één
voor elk jaar dat zij haar man ter
zijde heeft gestaan. Op de foto
geeft het comité de cadeaus aan
het echtpaar Zandvoort.
Volgens dokter Zandvoort is het
karakter, ondanks de vele import
van buiten Wieringen, hetzelfde ge
bleven. "De Wieringers zijn gemak
kelijk en nemen je zoals je bent. Van
de leukste dingen van het vak, ben
je je in het begin nog niet zo be
wust. Zoals het moment dat iemand
binnenkomt en je al zoveel van ze
weet, bijvoorbeeld de gezinssitu
atie, familie en woonsituatie".
Wat Zandvoort in het verleden
vooral opviel, was dat je aan de
mensen vaak niet kon zien of ze
het wel of niet gemaakt hadden.
Ook het weinig eisende was opval
lend van de bewoners vond hij, ze
namen geen vakantie, misschien
eens een dagje, maar weg van Wie-
ringen, dat zeker niet.
De bedsteden zijn wel verdwe
nen, toen Zandvoort zijn vijftig ja
rig jubileum vierde, had hij nog één
patiënt die in de bedstede sliep.
Over het belang van huisbezoe
ken is Zandvoort het geheel met
zijn collega's eens.
Huisbezoek is heel belangrijk,
zo stelt Dokter Zandvoort. Je maakt
de mensen in hun eigen omgeving
mee en kan ze in hun eigen ver
trouwde huis begeleiden, waar
door de patiënten ook meer zich
zelf zijn. In 1994 noemde Zandvoort
de nieuwe landelijke ontwikkeling,
meer tijd voor een consult dan
voor visites. Wat op zich natuurlijk
een praktische ontwikkeling was en
in de praktijk tijdbesparend. Wat
Zandvoort heel zorgelijk vond was
destijds dat afgekeurde mensen
na een herkeuring nog steeds niet
actief konden zijn. Misschien wer
den er te hoge eisen gesteld of het
werk was toch te zwaar of te onge
zond, waar het nu precies aan lag,
kon Zandvoort ook niet verklaren.
Het aantal kinderen dat dokter
Zandvoort ter wereld heeft gehol
pen was niet meer te tellen, het
zullen er honderden geweest zijn,
zo dacht Zandvoort zelf. Bij nacht
en ontij, bij slecht en mooi weer
en lang niet altijd bij volle maan,
zoals sommigen beweren, kwamen
nieuwe Wieringertjes ter wereld.
Hierbij zag men ook een verschui
ving naar de vroedvrouw. Veel kin
deren werden thuis (ook nu nog)
geboren, in tegenstelling tot in
de meeste andere landen. Cijfers
spreken een duidelijke taal, ten
aanzien van moeder en kind was in
ons land het sterftecijfer erg laag.
De gezondheidszorg in ons land
was ook in die tijd, redelijk goed,
maar dokter Zandvoort nam beslist
niet alle regeltjes die de centrale
overheid bedacht in dank af.
Over zijn leeftijd van vijfenvijftig
jaar kan hij kort zijn. Het ene mo
ment komt er een patiënt met de
leeftijd ter sprake, waarop hij com
plimenten uit: "Dat had ik nooit
gedacht, u ziet er veel jonger uit",
waarna er even later een kind de
wachtkamer binnenstapt met de
woorden: "Dag opa!", aldus een la
chende dokter uit Hippo.
"Deze jaren zijn snel gegaan,
het was een mooie tijd, ik ben blij
die periode goed te hebben kunnen
vervullen. Als huisarts ben je altijd
bezig met vandaag en morgen, niet
met gisteren. Het vertrouwen van
de mensen, daar valt of staat alles
mee", aldus Zandvoort.
Historische Vereniging Wieringen "Op de Hoogte" 25e jaargang nr. 3 - 2013
