-78-
Hij was oprecht verbaasd toen hij thuis (in
Amersfoort) gearresteerd werd en vervolgens
gevangen gezet. Spannend is ook het verhaal
van zijn ontsnapping (met hulp van een doch
ter) richting Duitsland. Pas in 1813 keerde hij
in ons land terug. Hij kreeg eerherstel en een
commando over het fregat Van der Werff. Maar
al vrij snel daarna bleek dat het toch gedaan was
met zijn carrière. Kolffs pensioen (in 1817) werd
hem tegen zijn zin verleend. Hij was een van de
tien 'oude., getrouwe' zeeofficieren die pensioen
kregen, ondanks hun trouw aan Oranje. Koning
Willem 1 wilde dat zijn officieren werden beoor
deeld op 'geschiktheid'Kolff werd blijkbaar
meer gezien als een vertegenwoordiger van een
voorbije periode dan als een ideale zeeofficier van
het nieuwe Koninkrijk. Hij was een goedhartig
man, maar wel een 'hoekig man', een opvliegend
persoon. Kortom: 'Driftig van spraak., levendig
van gang'.
De herinneringen van deze marineofficier zijn.,
zoals gezegd boeiend. Het boek is bovendien zeer
verzorgd uitgegeven,, maar misschien wat prijzig
in deze kommervolle tijd. Het boek bevat 222
bladzijden, is voorzien van fraaie illustraties en
heeft een prijs van 29,95.
Zie ook Op de Hoogte nummer 3 van oktober
2011, het artikel over de Quarantaine op Wie-
ringen. Het gaat over de commandant van de
Quarantaine,, Johannes Florens Eilbracht. Hem
overkwam ongeveer het zelfde als Dirk Hendrik
Kolff. Op de bladzijden 76 en 77 staat onder an
dere het volgende:
"Tijdens de inval van de van de Russische troepen,
met steun van de Engelsen, lag hij met zijn schip in
de achterhoede. Zijn bemanning beschouwde de En
gelsen als bevrijders en weigerde tegen hen te vechten.
Eilbracht moest zich daarom overgeven. Dat werd
door de regering als verraad beschouwd en Eilbracht
werd gevangen genomen en opgesloten in Den Haag.
Hij werd 'uit den dienst gecasseerd en onbe
kwaam verklaard om den lande immer weder te
kunnen dienen'. Toch werd hij in 1809 aangewezen
als intendant van de Quarantaine op Wieringen. Na
de val van Napoleon in 1813 werd Eilbracht in ere
hersteld in zijn rang van kapitein-ter-zee. Koning
Willem I heeft hem persoonlijk beëdigd. Graag zou
hij weer in actieve dienst zijn getreden bij de marine
in plaats van deze werkloze en eenzame postmaar
men vond dat hij te lang buiten de actieve dienst was
geweest." Bob Gorter
Afbeelding uit Geschiedenis van de landing van het Engelsch-Russische leger in Noord/Holland, 1801
(Archief Historische Vereniging Wieringen)
AT TOCHT JJKll ENCEE&CHEN EN HITS SEN VAN
opj den^g November xjcjQ
j)E HELDER
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 24e jaargang nr. 3 - 2012
