P WEB NAAR HET EILAND DAT BEEN EILAND is!
- 49 -
Zowel de oorlog als de naoorlogse tijd hebben het gevolg gemeendat wij in sterkere mate zoeken
naar de mogelijkheid van het toerisme in eigen landEn men spreekt niet te boudals men beweert
dat tienduizenden tot de ontdekking zijn gekomen dat er in het kleine knusse landje aan de zee veel
meer te zien valt, dan zij ooit hadden gedachtMenigeen heeft gevonden, dat het indrukwekkende
van vreemde bergen hem ruimschoots werd vergoed door de lieflijkheid van onze heuvels en dat ook
het landschap in vele streken van ons eigen land hem kan aantrekken door exotische sfeer en van
gevoel van avontuurlijkheid deed ontwaken.
Bovenal hebben tallozen in deze jaren de Zui
derzee ontdekt. Zij hebben gezworven langs zijn
kusten (of eigenlijk langs de oevers van het IJs-
selmeer) en hebben gelopen en gereden op zijn
drooggelegde bodem in Wieringermeer en Ur-
kerland. Aanvankelijk misschien op zoek naar
voedsel; later omdat zij het land mooi vonden,
omdat het geheimzinnig was door het vele onbe
kende wat wij er nog altijd niet van weten en ook
omdat hat de charme band van het zeer oude en
het zeer jonge, dat hier aan elkaar grenst. De eeu
wenoude, pittige landschappen, de steden, die
dromen van de rijkdom hunner gouden eeuw en
daar vlak naast de brede kavels en wijde akkers
der jonge polder, waar heel de wereld van weet.
Wees goedgunstig, lezer, en vergeef ons, dat wij
de vakantieganger op het lijf vielen met de inge
wikkelde zinnen, waartoe lyrische gevoelens ons
aanzetten. Maar het verging ons nu eenmaal zo,
terwijl wij ons de eigen bezoeken aan Wieringen
herinnerden: we kwamen zelf weer in vakantie
stemming en lieten de pen de vrije loop! Gij ver
wacht wat meer tastbaarheid en wat zakelijker
adviezen, geen oorlogs- en hongerherinneringen,
noch een beschrijving van gevoelens, die ge zelf
al dan niet in uw eigen binnenste zult kunnen
constateren, als ge aan vakantie en de Zuiderzee
denkt. Wie ze niet voelt, is er geen slechter mens
om dan wie ze wèl voelt; het is uitsluitend een
kwestie van aanleg. En dus: op mars naar Wie-
ringen!
Er zijn verschillende manieren om "op" Wie-
ringen te komen, het valt ons moeilijk u een
bepaalde route aan te raden, omdat we zelf eer
lijk gezegd geen voorkeur hebben. Of ge uit het
noorden komt, of uit het Zuiden; de aankomst is
altijd enigszins een evenement.
Laten we om te beginnen aannemen, dat de reis
in het noorden begint. In dat geval moet u de
geriefelijke ATO-bus nemen, die om de twee
uren (tenminste zo was de toestand voorjaar
1947: 6.20 uur, 8.20 enz. tot en met 20.20 uur)
uit Leeuwarden vertrekt. Tussen Leeuwarden en
Zurich, waar de grote Afsluitdijk begint, mag u
niet uit-, maar wel instappen, daar deze dienst
anders overbelast zou worden met buurtverkeer.
De rit door het Friese land is boeiend en afwis
selend. In 40 minuten bent u in Harlingen en
vandaar gaat het langs de Friese kust rrt! naar de
Afsluitdijk, waar de bus snel voort stuift, terwijl
we rechts de top van de groene dijk zien en links
het zoete water van het IJsselmeer (een naam, die
er onder ons gezegd en gezwegen, pas in zal wil
len, als de oude, vertrouwde Zuiderzee is veran
derd in een smal, bijkans rechthoekig bakje met
water, dat veel van een kanaal weg moet heb
ben!). Het is natuurlijk interessant en enigszins
imponerend om voort te stuiven over dit lange,
met wiskundige zekerheid getrokken bewijs van
Nederlandse waterbouwkunde, maar dat neemt
niet weg, dat men er na een minuut of tien toch
een beetje gaperig van begint te worden. (Ten
zij er een "storm" staat uit Zuidelijke richting,
dat wil meestal zeggen, dat het volgens de zeelui
een "stijve bries" is, want wij landratten hebben
het al gauw -over een storm, als er witte koppen
op de kruivende golven rollen en er een beetje
schuim over de weg slaat. Dan is het golvenspel
het meest boeiende en veranderlijke wat men
maar kan zien van de dijk af. Maar een vakantie
uitstapje behoort nu eenmaal eigenlijk met mooi
weer gepaard te gaan en dus....). Op een gegeven
ogenblik constateert ge in elk geval welwillend,
dat zo'n Afsluitdijk een prachtig ding is, maar dat
er alleen het einde aan ontbreekt. Uw oogleden
worden zwaar en Uw hoofd wuift nadenkend op
de cadans van motor en schokbrekers, als een
rietpluim op golven en wind, tot groot vermaak
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 24e jaargang nr. 2 - 2012
