CHAT EN ENGEL (2)
-47-
Karin, Leni en Marijke, 2001
hoofdtelefoon en gingen met haar in de rolstoel
uit wandelen.
Tegen het einde van haar leven zei onze moeder
tegen ons: "Ik ben met mijn hele leven heel tevre
den. Wij hebben als familie steeds geluk gehad".
In haar 85ste levensjaar is zij op 11 november
1997 vredig ingeslapen.
In dit jaar., 2012., zou Marie Guurtje 100 jaar oud
geworden zijn. Als ze nu nog zou leven., zou ze
het geweldig leuk hebben gevonden dat haar drie
dochters Nederland trouw zijn gebleven. Vaak
was ons reisdoel Wieringen met een verblijf bij
Jeanne en Jan de Weert. We hebben veel reizen
ondernomen naar moeders thuiseiland en per
fiets het hele land van Friesland in het noorden
tot Zeeland in het zuiden doorkruist. Als we
daarbij over de Afsluitdijk reden dachten we aan
onze vader Herbert Georg., die aan het einde van
de dijk op Wieringen Marie Guurtje de Vries., de
vrouw van zijn leven vond.
In de vorige Op de Hddgte stond een artikel over heren Schat en Engelgeschreven door Henk Braad
Zoals u hebt kunnen lezen hebben wij voor ons archief allerlei boeken en tijdschriften gekregen van
de gemeenteWieringenDaarbij was ook een Panorama van 12 januari 1951. Het weekblad loofde
in die tijd f 100, - uit voor een goede tip. Eén van die tips was het onderstaand verhaal. De heren
Schat en Engel waren dus zo bekend dat een groot tijdschrift er een reportage met foto aan wijdde.
Ook al is het niet helemaal nieuw, toch willen wij u deze publicatie niet onthouden. Bob Gorter
Engel en schat
Het is nu al weer een paar weken geleden dat wij
op een mistige wintermorgen te Hippolytushoef
naar twee mannen van de stadsreinigingsdienst
stonden te kijken. Zij wandelden achter een grote
vuilnisauto aan en pakten links en rechts de be
kende hoge emmers van de stoepen om die met
een zwaai van hun sterke armen in de wagen om
te kiepen. Bij de deuren waarvoor geen emmer
stond belden zij aan om de bewoners van hun
aanwezigheid in kennis te stellen. Zo gaat dat in
Hippolytushoef^ heel gemoedelijk.
Wij kwamen al een na een paar minuten tot de
ontdekking., dat deze twee stevige knapen de
meest geziene mannen van de streek moesten
zijn. Het was om er jaloers op te worden. Som
mige huisvrouwen zetten hun emmer zwijgend
op de stoep en lieten hem daar aan zijn lot over.
Doch de meesten deden het anders., heel anders.
Wanneer zij., een beetje hijgend van het sjouwen.,
de deur hadden geopend zetten zij de emmer
met een plof en een vriendelijke groet neer. Het
ging zo van: "Moge., schat, hier is-t-ie.
Met dank aan Tiny Hoogschagen-Metselaar, die het contact
met Karin Andrea Szymanowski, geboren Riedl heeft ver
zorgd.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 24e jaargang nr. 2 - 2012
