-46-
De laatste verjaardag van Marie Guurtje. Met familieleden uit Nederland en Canada, 1997
De laatste foto van Marie Guurtje, 1997
mensen in de stad kende en met ze sprak. Als het
haar verveelde liep ze door de straat naar haar
dochter Leni en hielp daar bij het huishouden.
Vaak reisde zij ook naar Bamberg om Marijke
en de kleinkinderen Julia en Martin te bezoeken
of naar München naar Karin en haar kinderen
Andreas en Christina. Nooit heeft onze moeder
geklaagd dat ze nu kleiner woonde. Ze zei soms:
"Hier in het bejaardenhuis is het altijd warm en
als kind in Hippolytushoef heb ik het vaak heel
koud gehad. Hier heb ik geen zorgen meer voor
mijn man en de kinderen." Zo kon onze moeder
de laatste jaren echt genieten.
Vanaf 1995 namen haar krachten echter snel af.
Ze kon steeds slechter zien en het lopen werd
heel moeilijk. Anderhalf jaar verbleef ze nog op
de verpleegafdeling van het bejaardenhuis. Net
als bij alle andere veranderingen in haar afwis
selende leven, heeft ze nooit geklaagd, maar
was altijd dankbaar voor de goede zorgen. Haar
verpleegsters en verplegers noemden haar een
voorbeeld voor alle andere mensen. Wij, de drie
dochters, in het bijzonder Leni, verzorgden onze
moeder in die laatste tijd liefdevol en bezochten
haar zo vaak als dat mogelijk was. Wij lazen haar
voor, zorgden voor muziek door middel van een
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 24e jaargang nr. 2 - 2012
