Qan wie ben je d'r ien?
EDEDELINGEN VAN DE REDACTIE
- 30 -
door Jan-Simon Hoogschagen
Het eerste nummer lijkt nog maar net verschenen of daar is alweer nummer twee. Dankzij het extra
nummer dat dit jaar verschijnt is de frequentie wat opgevoerd. Dit heeft niet geleid tot een dunnere
Op de Hóógte.
Ook dit keer hebben we een goed gevuld exem
plaar voor u weten samen te stellen met een grote
variëteit aan onderwerpen. Liefhebbers van het
Wierings kunnen hun hart ophalen met twee ar
tikelen. Verder valt op dat we ook over de grens
kijken dit keer en ver terug in de tijd gaan.
Allereerst kunt u lezen over de ijstijden, maar er
zijn ook twee artikelen over de belevenissen van
Wieringers over de oostgrens. Hoewel Wierin-
gers, dat valt nog te bezien, maar daarvoor moet
u beslist het artikel over de connectie Danzig-
Wieringen lezen.
door Dick Numeijer
Op een regenachtige middag zat ik nag eres efkes 't boek Wieringer praat deur te bladeren en zag een
foto van Piet van Trien. Ik hew nooit weten dat de man Kooy hiette. Dut brocht me op 't idee om V
es wat over dat vernoeme te skrieve.
Wieringen was nag een echt eiland. D'r ware ge-
nog menske die nooit an de vaste wol kwame.
Dat hield in dat de keus van een man of vrouw
om mee te trouwe niet zó gróót was. D'r most
vezellef ok nag vernoemd worre naar opa en
opoe, 't liefst van boie kangte, want aars telde je
niet mee in de fermielje. Deerum kwam 't veul
voer dat je in ien fermielje, weervan de kiendere
trouwde en zellef weer kiendere krege, dat opa en
opoe meerdere kere vernoemd wiere. Den kreeg
je op 't lest om zó maar 's te zégge: Jan van Kees
van Jan en Jan van Piet van Jan. Dat vernoeme
is op 't lest wel wat oafzakt, voeral omdat deur
de Zuierzeewerke heel wat aar volk op Wieringen
kwam te woene. Eerst was dat vreemd, maar 't is
toch goed komme. Toen ik nag naar skoel ging
had je die bijnamen nag erg veul, o.a. Piet van
Trien, Cor van Tienes, Jaap van Elbert en zó al
legaar. Dut was heel gewóón, 't Elektries skere
was er nag niet. De mééste manne ginge woens-
des en zaterdes naar de barbier te skere. Dat hew
ik weten: uut skoel tuuskomme en hellepe in de
skeerwinkel met inzepe. Vader sting bij de iene
stoel te skere en bij de are stoel was ik an 't in
zepe en de klant klaar te make voer de volgende
operasie. Nou had vader ok een klant en die hiet
te Kees van Lukes. Ik wist niet beter, want in dat
vernoeme was ik nag niet zó tuus. Maar as die
man as klant in de skeerstoel zat en hij had zien
hangde op skóót lége, den zag ik dat er CM in z'n
hangde brangt was. Ja, 't was een klant van vader
en je dorst niet zó maar te vrage of hoe dat nou
zat. D'r ware veul manne met tatoueerde hang
de. Dat was voer fiskerlui heel gewóón. Maar dat
CM zat me toch wel dwars. Op een èèvend kwam
toch 't hoge woord d'r uut en ik wilde van vader
wete hoe of dat nou wel kon. Nou, zeit vader, die
man hiet gien Kees van Lukes, hij hiet Kees Mul
der, maar omdat zien vader Lukes Mulder hiet,
noeme ze 'm Kees van Lukes. Dat is gien skeld-
naam hoor, 't is heel gewóón, want d'r benne nag
meer Kees Mulders en den weet je ge niese wie
je nódig hew. Zó leerde je buten skoeltijd ok nag
eres wat.
Groete van Dick van Jan van Siemen uut Skagen.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 23e jaargang nr. 2 - 2011
