- 54 -
tot en met dinsdag daaraanvolgende. Op dien
donderdag nu werden, des morgens ten tien
ure, de burgers bij klokgelui opgeroepen naar de
groote kerk van 't Dorp, niet ter godsdienstoe
fening, maar alleen, om daar eene tuul in ont
vangst te nemen, dat is een klein vierkant bolletje
van versch gebakken tarwemeel. Aan de kerke-
deur stonden dan twee personen, elk met een zak
vol tulen en aan ieder, die in de kerk kwam, werd
zulk een bolletje gepresenteerd. Niet licht zou ie
mand derWieringers zoo onbeschaamd zijn, van
tweemaal de hand uit te strekken ter bekoming
eener dubbele kermisgave: het zou hem zwaar
aangerekend worden. Velen bewaarden zelfs zulk
eene tuul als eene reliquie. Over den oorsprong
van dit zonderlinge gebruik schijnt men niets met
zekerheid te weten. De pachter der tiendrechten,
de „tiendenheer", bekostigde deze tulenuitdee-
ling, zoodat men zou kunnen veronderstellen,
dat deze gave aan de eilanders eene verplichte
schenking was, in vergoeding voor de voordee-
len, die hij van hunnen grond genoot. Thans zijn
de tienden afgekocht en is de tulenuitdeeling aan
de kerkedeur vervallen. De Wieringers hebben
evenwel het gebruik van warme tulen als kermis-
maal aangehouden, vooral op den eersten dag.
Dan hebben alle bakkers op het eiland het meer
dan druk. Te beginnen 's morgens om 6 uur,
tot 's avonds, is dit warm brood verkrijgbaar en
wordt het hier en daar aan huis bezorgd en met
ham opgediend. Huisvrouwen en dienstboden
profiteeren zeer bij de handhaving van dit aloude
gebruik, immers, dit eenvoudige menu stelt haar
in de gelegenheid, om voor en na den eten alles
spoedig aan kant te hebben en tijd te winnen,
om in 't Dorp te gaan genieten van de kermis
vermakelijkheden. Op de wandeling om de kerk
en daar dicht bij, valt het oog van den vreemde
ling allicht op een onaanzienlijk herbergje, dat
blijkens het groote opgestelde houten bord, den
grootschen naam voert van "Het wapen van Wie-
ringen". Natuurlijk is het wapen der gemeente
hier in kleuren getoond. Dit wapen moet zijn:
een schild, horizontaal in tweeën gedeeld; de bo
venste helft vertoont de letter W, ter weerszijden
vastgehouden door een staanden leeuw, en de on
derste helft geeft twee zwemmende rotganzen te
zien; de figuren zijn van goud op een blauw veld.
Het schild is gekroond met een helm en omgeven
door het devies: W GodtWet Onse Ghelvck. Ze
ker is de schilder, die dit uithangbord bord ver
sierde, niet gelukkig geweest in de studie onzer
heraldiek; althans in plaats van den helm staat er
een heel gewone zeemanshoed of zoogenaamde
zuidwester op het schild. En dan dat devies: Uw
God weet ons geluk boven den ingang van dit ge
bouwtje.... Doch uithangborden en opschriften
behooren vaak tot de dingen, die veel te denken
geven. Achter aan het kerkplein is het postkan
toor, tevens telegraafkantoor met telephoonver-
binding met Wieringerwaard. Niet ver vandaar
voert een breed voetpad naar het achteraf staan
de, zeer eenvoudige kerkgebouw der Doopsge
zinde gemeente van Wieringen. Aan denzelfden
achterweg komt men bij een ander huis, dat bij
nader bezien blijkt eene school te zijn: het is de
bewaarschool van Hippolytushoef, eene gemeen
telijke instelling, gesubsidieerd door de provin
cie. Wat men op vele aanzienlijke dorpen elders
nog niet heeft kunnen tot stand brengen heeft
men dus op Wieringen weten te verkrijgen. Waar
nog bijzondere geldelijke steun vereischt wordt,
om de kinderen van onvermogenden in het genot
van opvoeding en onderwijs aan de bewaarschool
te doen deelen, daar laten de verschillende kerk
besturen en meer vermogende particulieren zich
steeds vinden, zoodat de dame, die onder zulke
gelukkige omstandigheden als onderwijzeres aan
het hoofd dezer inrichting staat, een wel aange-
namen werkkring kan hebben. Van harte zij haar
gegund, dat nog aan eene voorwaarde wordt vol
daan, zonder welke de gunstigst gesubsidieerde
school toch niet in bloeienden toestand kan ver-
keeren, n.l. dat de ouders der schoolgaande kin
deren zeiven de noodige belangstelling in de zaak
toonen! Hippolytushoef heeft nog een derde
kerkgebouw, dat door zijn bescheiden, vriende
lijk voorkomen de aandacht trekt. Het staat niet
ver van het raadhuis en de openbare school, aan
den ingang van het dorp. Gevoelt ge lust, om het
nette kerkje te bezichtigen, om die bloemperken
wat van naderbij te bezien, misschien om de ach
ter de kerk aangelegde begraafplaats te bezoeken-
-niets en niemand zal het u beletten. Deze kerk is
die der R. K. gemeente van Wieringen. Met dit al
is Hippolytushoef een recht gezellig plaatsje, een
eigenaardig vereenigingspunt van eene gastvrije
bevolking, voorkomend genoeg, om een vreem
den bezoeker goed te ontvangen en te herbergen,
zóó zelfs, dat ge weldra heel niet meer denkt aan
den mingunstigen zin van het spreekwoord: "Ge
zit op een eiland", tenzij—stormweer of ijsgang
den overtocht naar den vasten wal hoogst moei
lijk of onmogelijk maken.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 23e jaargang nr. 2 - 2011
