tiJenst feeksttfa/pefr en ten
- 124 -
gon Sietzo aan zijn melkwijk. In de winter kwam
Arie via Middenmeer, Slootdorp,Wieringermeer
vanuit Lutjewinkel naar Hippolytushoef. Het
was dan moeilijk in te schatten hoe laat hij er dan
zou aankomen, vanwege het weer en de omweg
die hij moest maken. Sietzo begon dan alvast
maar in de buurt te venten. In de winter als het
koud was verkocht Sietzo 20 liter melk extra. Was
het in de zomer warm dan verkocht hij veel min
der, het bleef dan erg moeilijk om een inschatting
te maken wat hij per dag aan melk nodig had.
Wilde een klant een halve liter melk dan hield
hij de litermaat schuin en schatte zo de hoeveel
heid melk in, iets wat natuurlijk nooit precies een
halve liter was. De ene keer ietsje meer de andere
keer iets minder. Had de melkboer te kort losse
melk, dan gooide hij wel eens een aantal flessen
melk leeg in de tank van de losse melk. Anderen
belde hun collega melkboeren om te vragen of zij
nog losse melk over hadden, soms werd er ook
wel eens wat water bij gedaan. In de begin ja
ren hadden de melkboeren geen koeling, dus kon
de melk niet bewaard worden, was het warm en
kon een van de collega's de melk dan gebruiken,
was dit een leuke bijkomstigheid. Bleef er met
het warme weer melk over, dan werd dit meestal
weggegooid of ook wel gebruikt voor de dieren.
De melkboeren reden bij warm zomerweer tij
dens het venten steeds heen en weer, om weer
een deel van hun voorraad op te halen om zo het
bederf van de melk tegen te gaan. Zij venten vijf
dagen in de week, alleen op donderdag en zon
dag werd er niet gevent. Op donderdag had
den de melkboeren een zogenaamde boter-
wijk. Sietzo had zijn boterwijk in Westerland,
hier begon hij met Leeuwenzegel margarine,
dit was een melkboerenartikel wat alleen bij
de melkboer verkrijgbaar was. De melkboer
ging dagelijks van deur tot deur in zijn ei
gen wijk, maar in de vakantieperiode werd
er met de bel gevent, zo namen zij bij het
venten ook de naastgelegen wijk van hun
collega mee. De klanten kwamen in de
vakantieperiode zelf naar de kar om hun
zuivelproducten te kopen. De vakan
ties van de melkboeren werden op elkaar afge
stemd, zodat de klanten niet zonder zuivel zaten.
De middenstanders moesten verplicht bij elkaar
kopen, iets wat niet met elkaar werd afgespro
ken, maar het was min of meer een morele ver
plichting. Het koopgedrag van klanten was vaak
voorspelbaar, bij één van zijn klanten wist Sietzo
bijvoorbeeld dat hij hier wekelijks: 5 flessen melk,
1 fles bloempap en 4 pakjes margarine kon afle
veren. Op het laatst had Sietzo een rijdende SRV-
winkel, waaruit hij naast zuivel ook frisdranken
en kruidenierswaren verkocht.Toen deVEZO en
Hippomarkt in de Elft een nieuwe winkel open
den, kon hij de concurrentie niet meer aan. De
omzet van Sietzo klapte in elkaar en zo besloot
hij er maar mee te stoppen. Het leven van een
melkboer was er een van hard werken, zes dagen
per week voor dag en dauw in touw, maar Sietzo
kan terug kijken op een plezierig bestaan en een
goede relatie met zijn klanten. Het wel en wee
van de klanten werd onderweg besproken en zo
werd Sietzo soms bij bepaalde moeilijkheden van
het gezin betrokken, maar ook leuke anekdotes
vielen hem te berde.
DWrtfïtcdi/f 2ó1(.
Historische Vereniging Wieringen - "Op de Hoogte" - 22e jaargang nr. 4 - 2010
